Global Revolution-Earthquake "Rewolucja Globalna- trzęsienie ziemi."

  This is a translation from the original Polish. See below.  Please forgive any formatting or translating errors.  Translation from Polish is not exact. THIS VERSION begins with the Rotherham translation of I Kings 19:11-12. Let us know of any issues in the comments.  rcb 7/30/2022

Global Revolution-Earthquake

 Global Revolution - earthquake.

Biblical symbols showing revolution: earthquake, wind, storm.

1 Kings 19:11 And he said-Go forth to-morrow, and stand in the mountain, before Yahweh. And lo! Yahweh, passing by, and a great and strong wind-rending the mountains, and breaking in pieces the crags, before Yahweh, Not, in the wind, was, Yahweh,-And, after the wind, an, earthquake, Not, in the earthquake, was, Yahweh; 12 And, after the earthquake, a, fire, Not, in the fire, was, Yahweh,-And, after the fire, the voice of a gentle whisper. Rotherham

 I Kings 19:11  Then the voice said, Come out, and stand on the mountain before the Lord. And behold, the Lord passed by, and the wind was fierce and strong turning up the mountains, and breaking the rocks before the Lord; but the Lord was not in the wind. After the wind was an earthquake; but the Lord was not in the earthquake. (12) After the earthquake was a fire; but the Lord was not in the fire; after the fire was a small voice and free. BG

(11) Then he said: Go out, stand on the mountain before the LORD. And behold, the LORD passed by, and a mighty and violent wind tore up the mountains and crushed the rocks before the LORD, but the LORD was not in the wind. After the wind there was an earthquake, but the LORD was not in this earthquake. (12) After the earthquake there was fire, but the LORD was not in the fire. And after the fire there was a quiet and gentle voice. UBG

(Hosea 8:7). "the wind (war) sowed, the wind (revolution) will also reap"

Jeremiah 25: (32) Thus saith the Lord of hosts: Behold, misfortune goes from nation to nation, and a dangerous storm (revolution) breaks from the ends of the earth.

Earthquake – a rapid discharge of stresses in the Earth's crust combined with the movement of rock layers. In the case of a tectonic quake, it is the movement of rock masses along a fault. The accumulation of stresses is often the result of a temporary blockage of rock movement along this fault. The energy released at the same time in about 20-30% propagates in the form of seismic waves, some of which reach the surface of the Earth in the form of destructive surface waves. The rest of the energy is converted into heat or permanent deformations of rocks.

An earthquake can cause a number of effects in the surrounding landscape. The most frequently mentioned and associated with this phenomenon include:

 scratches and cracks on the surface of the earth;

 crevices (sometimes up to several meters deep);

 ground faults ("cutting" the form of the hill into fallen rows of rock blocks);

 horizontal shifts along the fault (this is perfectly visible, e.g. after moving fragments of fences standing across the fault, beds or even tracks or asphalt road);

 embers (in mountainous areas);

 sinkholes;

 volcanic eruptions

The indirect effects of an earthquake include devastating fires (for example, the San Francisco earthquake in 1906).

In the earthquake there are so-called aftershocks, which also occurred in San Francisco.

The tremors were pulsating. The quake was felt from Oregon to Los Angeles (i.e. over a length of 1170 km along the Pacific coast), as well as inland to the town of Winnemucca in central Nevada. The so-called aftershocks occurred in this area for another year and a half. The disaster and the fires it caused are remembered as one of the worst natural disasters in the history of the United States.

The strongest earthquake occurred on May 22, 1960 in Chile with a magnitude of 9.5 richter.

What characterizes the revolution

Revolution (from early medieval Latin revolutio – revolution) – a significant change that usually occurs in a relatively short period.

Revolution – the violent overthrow of the system in order to seize power.

The slogans of the French Revolution were taken over by other revolutions, starting with the Bolshevik one and ending with the student revolt that took place in Western Europe and the United States in the late sixties of the twentieth century. (...) Like the revolutionaries of the eighteenth century, they cried out similarly: Down with everything that destroys us, that is, down with the state, the police, the school, the university, religion, Christian morality and all authorities. Stanislaw Wielgus

Differently defined revolutions have broken out throughout human history. They vary according to the number of their members (revolutionaries), the means they use, duration, motivational ideology, and various other aspects. A revolution can be caused by a socio-political change taking place in socio-political institutions or a significant cultural and economic change.

Etymology

The word comes from the early medieval Latin revolutio – "rolling backwards, returning", from the Latin revolvere – to turn, to rotate. In English, it appeared in 1390, from the Old French revolution, originally concerned celestial bodies. Already around 1450 it was used as "an example of a great change in the course of events".

The old meaning of the word is still used by Nicolaus Copernicus, whose revolutio in the Latin title of the book "On the rotation of the celestial spheres" means "rotation".

The now dominant political significance was documented in the 1600s, again from French, and in particular concerned the exclusion of Stuart King James II of England in 1688 and the seizure of power in Britain by William III and Mary. The noun "revolutionary" derived from the adjective was approved in 1850.

Political and socioeconomic revolutions

The word "revolution" is most often used to describe socio-economic changes taking place in socio-political institutions. Jeff Goodwin gives two definitions of revolution. The first, broad concept, where revolution is "any and every case in which a state or political regime is overthrown and thus transformed by a popular movement in a violent, non-compliant manner, using extralegal means"; and a narrow concept in which "revolutions entail not only mass mobilization and regime change, but also the rapid and fundamental social, economic and cultural change that occurs during or immediately after power struggles in the country." Jack Goldstone describes the revolutions as "an attempt to transform political institutions, accompanied by official or unofficial mass mobilization and uninstitutionalized actions undermining the governing authorities in the country."

A revolution occurs when two or more groups of people cannot come to an agreement in the normal decision-making process traditional to a given political system, and at the same time have enough resources to use force to achieve their goals. The second generation of theorists

she saw the development of the revolution as a two-stage process: a certain change creates a new situation that creates an opportunity for a revolution. In this case, an event that in the past would not have been the cause of the revolution (e.g. war, riots, poor harvests) may now turn out to be an important factor in the revolution. However, when the authorities are aware of the threat, they can prevent revolution (by means of reform or repression).

Many early studies of revolution usually focused on the four classic "Great Revolutions," seen as famous and uncontroversial examples that fit all definitions of revolution: the Great Revolution (1688), the French Revolution (1789–1799), the Russian Revolution (1917), and the Chinese Revolution (1927–1949). In the meantime, scientists have begun to analyze hundreds of other events as revolutions. Differences in definitions and approaches gave rise to new definitions and explanations.

Criticism of the theory of the second generation contributed to the emergence of the theory of the third generation, which included such writers as: Theda Skocpol, Barrignton Moore, Jeffrey Paige. They developed the Marxist theory of class conflict, placing particular emphasis on agricultural conflicts, conflicts of the state with independent groups of elites. They also considered the impact of competition between states in economic and military terms on political changes within the country. Skocpol's work "States and Social Revolutions" has become one of the most recognizable works of the third generation. Skocpol defined the revolution as: "rapid changes in the social and class system... accompanied by upheavals partly caused by the lower social classes", while defining revolutions as the accumulation of multi-layered conflicts between the state elites and the lower social classes.

At the end of the 80s of the twentieth century, new scientific works began to question the dominant theories of the third generation. Earlier theories had to face new, revolutionary events that they could not define. The Iranian and Nicaraguan revolutions of 1979, the EDSA revolution in the Philippines in 1986, and the Autumn of Nations in Europe in 1989 showed that a coalition between classes is capable of overthrowing strong regimes through demonstrations and collective strikes in bloodless revolutions. The definition of revolution, understood as a bloody conflict and class struggle (referring mainly to Europe), has ceased to be relevant.

Types of political and socio-economic revolutions

Some types of revolution described in the literature of the social sciences:

 Great revolutions – revolutions through which changes are made in both economic and social structures and political institutions; e.g. the French Revolution (1789) or the Russian Revolution (1917) and the Islamic Revolution revolution in Iran.

 Political revolutions – revolutions that change only state institutions

 Social revolutions – revolutions initiated by local revolts of the lower classes

Revolutions from above – radical reforms carried out by elites directly controlling the mobilization of the masses

 Proletarian or communist revolutions – revolutions inspired by Marxist ideology, whose main goal is to replace capitalism with communism

 Failed or fruitless revolutions (abortive) – revolutions that did not lead to the conquest of power after a momentary victory or a great mobilization

 Bloodless "revolutions" (often called color "revolutions" in the post-Cold War period) – a relatively new phenomenon in which, with a low degree of violence, "revolutionary" political change occurs, usually limited to the exchange of rival groups within the so-called political class.wiki.

Quotes: (...) people rebel not when there is the greatest intensity of repression of the system, but when the situation improves. Then the question immediately arises: if it can be a little better, why shouldn't it be even better? Author: Edmund Wnuk-Lipiński, On the Revolution (conversations at the end of the century 3)

-The masses of the people are always ready for sacrifice; they are a brutal, unbridled force capable of realizing seemingly impossible goals through heroic deeds.

Author: Michał Bakunin

We are not above history, we are subject to its laws. Revolution is the inevitable consequence of the general crisis of the system; its organizational and programmatic preparation reduces its social costs. If anything here is a crime against peace within the country, it is the policy of the ruling bureaucracy, which first tries to disorganize and deprive the political mass of consciousness, and then tries to break the revolutionary movement of the masses by means of armed violence.

Authors: Jacek Kuroń, Karol Modzelewski, Letter open to the party, 1964

Sexual revolution or moral revolution – radical social and moral changes in Western civilization at the turn of the 60s and 70s of the twentieth century.

This extremely broad concept refers not only to changes in sexual mores and certain trends in sexual behavior, but is also closely related to the upheaval of the existing hierarchy of social values, new ideologies, social movements and specific legal and political events.

The moral revolution was the result of the enormous social, political and economic changes that took place in the highly developed capitalist countries in the second half of the twentieth century.

Changes characterizing the moral revolution (from the mid-60s the world turned upside down, compared to the previous conservative who died then, a new liberal one was born)

Growing dissatisfaction with the stratification in living standards, prestige and influence in administration and political life between working-class, agricultural and ethno-racial minority families and upper-class elites.

• Youth rebellion against obedience to parents and teachers ("It is forbidden to forbid!").

• The development of avant-garde artistic cinema, and thanks to bold and often scandalous film productions, such directors and screenwriters as Ingmar Bergman, Vilgot Sjöman, Lars von Trier, Paul Verhoeven, Ernst Hofbauer, Russ Meyer, Gerard Damiano, Roger Vadim, François Truffaut, Pier Paolo Pasolini, Bernardo Bertolucci, Marco Ferreri, Antonio Mercero, or Shōhei Imamura and Nagisa Ōshima have become famous.

• Rozwój popkultury i szczyty popularności popowych, rockowych i psychodelicznych zespołów muzycznych, takich jak: The Beatles, The Rolling Stones, The Who, The Doors, The Animals, Jefferson Airplane, Deep Purple, Iron Butterfly, Pink Floyd, Genesis, Led Zeppelin i Queen.

• Organizing open rallies, music festivals and outdoor happenings.

• The birth of youth subcultures such as mods, hippies, metalheads, punks and skinheads.

• Vulgarization of language, popularization of slang and the desire to provoke obscenity in speech, appearance and art.

• Declared rejection of the pursuit of career, money and consumer lifestyle.

• Denial of authority and crisis of trust in social and political institutions such as the family, school, Church, judiciary, military and police.

• The cult of striving for maximum independence, freedom and self-realization of the individual and far-reaching tolerance or permissiveness.

• Increased interest in existential and Marxist philosophies in the form of Trotskyism, Guevarism, Maoism, as well as the pacifist slogans of Mahatma Gandhi.

• Increased interest in the doctrines of Hare Krishna, Hinduism and Buddhism, as well as the practices of the occult, Satanism and New Age.

• Refusing to go to school, giving up studies, running away from homes, and preferring the eternal vagabond to a sedentary lifestyle.

• Popularization of the use of various types of psychotropic substances, including drugs.

• The popularization of reading of psychological and sexological literature – the scientific works of Sigmund Freud, Clellan Ford, Frank Beach, Wilhelm Reich and Margaret Mead have been splendoured.

• Increased interest in issues related to the human body, gender sexuality and sexuality

• Increased tolerance towards nudity: the spread of naturism, on the other hand, fashion revealing the body, e.g. a miniskirt.

• The widespread use of artificial methods of contraception, premarital sexual contacts without obligations with many partners, the life of lovers without marriage, as well as polygamous relationships in the so-called "hippie communes" ("Free love"),

• Opening of the first modern venues with parties and erotic gadgets, such as: sex shops, porn cinemas, adult discos, nightclubs zchippendalesami, peep shows, swinger clubs and darkrooms.

• A sharp increase in the number of infections with venereal diseases, including the HIV epidemic, an increase in the number of abortions and pregnancies in minors, despite the greater availability of contraceptives and their greater reliability.

• Increase in self-destructive behavior related to the use of alcohol, drugs and violence among women. (each phase of oppression has been plagued by epidemics.)

• Fighting for the rights of women (the second wave of feminism), sexual, racial (e.g. March on Washington), ethnic and religious minorities.

• Protests against the Vietnam War, the arms race and the campaign of civil disobedience ("Make love – not war!").

• On the basis of social discontent and student riots, the rise of terrorist groups such as the Red Brigades, Direct Action and red Army Faction on the one hand, and the Basque Country and Freedom and irish Republican Army on the other.

One of the reasons for these social changes is also considered to be the production of the contraceptive pill and the publication of the Kinsey Report, in which scientists announced that 86% of adults live in contradiction with the current code of morality of American society.

Environmentalism and pacifist, anarchist and anti-globalist attitudes were also associated with the moral revolution , which were apparently represented by hippies or punks.

Culminating events

• Happening Human Be-In w San Francisco (1967).

• Festivals in Monterey (1967) and Woodstock (1969).

• Festival of Life during the Democratic Convention in Chicago (1968).

• Festival on the British Isle of Wight (1968-1970).

• Stonewall riots in New York City (1969).

• Anti-war demonstrations and anarchist revolts initiated by students, trade unionists (mainly workers) and communists in many cities in France (Paris May), West Germany, Italy (e.g. Hot Autumn), Spain, the United States, Mexico and Japan, and to a lesser extent in Australia, New Zealand, Canada, Great Britain, Belgium, the Netherlands, Denmark, Sweden and Austria (1968/1969).

• Women's strike in Iceland (1975).

Legal effects

• The abolition of laws prohibiting married women from working m.in in the United States (1964), France (1965) and the Netherlands (1966).

• Granting full suffrage to women in Switzerland (1971), Andorra and San Marino (1973) and Portugal (1974).

• Introduction or liberalisation of laws on civil separation and divorce, m.in Canada (1968), Italy (1970), Portugal (1975) and Spain (1980/1981).

• Decriminalisation of cohabitation in Bavaria (1969).

• Introduce or make compulsory sexuality education more effective in public schools and, in some countries, in private schools.

• The U.S. Supreme Court abolished state laws prohibiting the use of contraceptives (1965).

• Approval of the contraceptive pill, m.in in the United States (1960), Australia, the United Kingdom, West Germany and the Netherlands (1961), France (1967), Canada and New Zealand (1969), Italy (1971) and Spain (1978).

• Legalization of abortion or liberalization of abortion law, m.in in the United Kingdom (1967), Canada (1969), Finland (1970), the United States and Denmark (1973), Sweden (1974), France and Austria (1975), West Germany (1976), Israel and New Zealand (1977), Italy and Luxembourg (1978), Norway (1979) and the Netherlands (1980/1981).

• Decriminalization of prostitution.

• Legalization of pornography, m.in in Denmark and the Netherlands (1967-1969), Sweden (1971), West Germany (1973) and Italy (1976).

• Abolition of penalties for voluntary homosexual contact, m.in in Illinois (first U.S. state, 1962), Israel (1963), England and Wales (1967, Sexual Offences Act 1967), West Germany and Canada (1969), Austria and Finland (1971), Norway (1972), Malta (1973) and Spain (1978).

• Enactment of the right to register cohabitation (including same-sex) in the Netherlands (1979).

• The outlawing of the anarchist district of Christiania in Copenhagen as part of the so-called "social experiment" (1973).

Conflict of generations

In the 60s, rapid industrialization, the development of technology, uncontrolled migration from the countryside to the cities and advances in the field of medicine contributed to a significant improvement in the living conditions of entire communities, especially in Western Europe and Japan, where these changes took place the fastest. The spectres of hunger, lack of residence, unemployment and deadly epidemics have ceased to hang over the societies of highly developed countries. The basic needs of man have already been fully satisfied, and therefore, in the spirit of developing workaholism and consumerism, many people, especially the young, have come to realize the limitations of individual freedom by the power of money and the side effects of modernization. On the one hand, ubiquitous prosperity and consumerism, the dynamic development of large agglomerations and significant technological achievements. On the other hand, there is still widespread discrimination against ethno-racial minorities, poverty in post-industrial cities and immigrant neighbourhoods, the lack of sufficient social benefits for workers and environmental degradation. Feelings of pride in the progress of civilization were accompanied by feelings of unfulfilled hopes, uncertainty of tomorrow and fear of the future, or difficulties in finding oneself in the modern, extremely rapidly changing world.

Both American, European, Australian and Japanese youth born in the post-war demographic boom and accustomed to living in luxury did not know the difficulties of the war period, and the values and principles important to their parents, for them, did not matter so important. Parents, schools, colleges and churches have tried to control the behavior of young people, impose their value systems and views on them, and force them to recognize those moral and ethical principles that the vast majority of a given society professed. But teenagers and twenty-year-olds had a sense of their own identity, preferring to search for meaning on their own.

to live and follow their own paths. They sought understanding, support and fulfillment in peer circles, music fan clubs, youth subcultures and various magazines emerging like mushrooms after the rain. Thanks to popular music, the music industry flourished, supported by television, transistor radios and long-playing records. But the music of The Beatles, The Rolling Stones or The Animals was generally not accepted by people over 30 years of age. They believed that Beatlemania was synonymous with the demoralization of youth and the distortion of culture in the classical approach. Young people rejected everything that characterized the adult world. Starting from professional and political competition, morality and participation in religious practices, and ending with fashion. Thus, the gap between generations was widening. Parents and teachers have lost authority in young people. Truancy, flight from homes and the commission of offenses by the tested juveniles have intensified.

But despite the very clear conflict of generations, under the influence of new ideas, a significant part of the older generation began to realize the old-fashioned normative systems, conformity. So it changed the attitude towards gender divisions, marriage, divorce and sex. For the first time in Western history, adults began to adapt to the trends of teenagers and twenty-year-olds and to assimilate many styles of clothing, patterns of behavior and views from their children. For this reason, many parents have rejected the model of a strict upbringing in a sense of responsibility and discipline in favor of a non-corporal punishment, bans on social gatherings or a ban on watching TELEVISION. The welfare of children (also understood through far-reaching tolerance for their antics) has become the overriding goal in families, and the duties of parents towards their children have become more important than their rights towards them. Teenagers and twenty-year-olds seemed to dominate most areas of life. Numerous production companies and media have noticed potential and very significant customers among them. They sponsored youth organizations and music festivals, prepared radio and television programs especially for them and broadcast advertisements aimed primarily at people under 25 years of age. And cosmetic and clothing companies released creations and products in line with the expectations of the young generation.

Student revolts

For students, the decisive cause of the rebellions was the conflict over the teaching system in higher education. The students were adults, and although some were still dependent on their families, they worked part-time and often had larger, or at least comparable, estates like their parents. They took an active part in political life, but they had no influence on their own universities, where old study programs were in force, which did not prepare for life and professional work, as well as completely limited individual thinking and did not allow the development of their own, unique skills. The studies were very formalized and not adapted to current needs. They were fully dependent on academic authority and the youth were not allowed to speak. Students wanted to increase their participation in the management of universities. They argued against, for example, too few places in relation to candidates for studies, rising fees for higher education, forms of assessment and corruption among academic authorities. They also manifested their opposition to entire state apparatuses and especially in Western European countries and Japan they were associated with anarcho-communist circles. Such large intergenerational conflicts and social contrasts led to not infrequent outbreaks of strikes and student demonstrations against traditional social and cultural values and administration and

state institutions restricting freedom of action. This was a worldwide phenomenon, noticeable not only in the capitalist highly developed countries, which particularly intensified in 1968 and 1969.

In the United States, Australia and New Zealand, discontent was caused primarily by discrimination against ethnic and racial minorities (Indians, mestizos, African Americans, Aborigines and Maoris) and the Vietnam War. In these countries, conflicts between rich and poor strata of society have intensified, because the conscripts sent to South Vietnam came mostly from the latter. Students generally from wealthier families were not subject to conscription. And although initially in the United States support for the Vietnam War was very large, over time the vast majority of Americans realized that the actions of American troops in South Vietnam were criminal and even genocidal. This has led to a huge decline in trust in the armed forces and government institutions. The first rebellions broke out at the universities of Michigan in Detroit, California in Berkeley, Harvard in Cambridge and Columbia in New York. Pacifist and anti-racist strikes at the country's most prestigious universities have laid the groundwork for nationwide resistance to President Lyndon Johnson's policies and Deep South state laws. Many of them ended tragically for several hundred people and their families.

On the Old Continent, strikes at the Universities of Edinburgh, Hull and Keele in the United Kingdom, the Catholic University of Leuven in Belgium, the Universities of Hanover, Johann Wolfgang Goethe and the Free University of Berlin in West Germany and at the Universities of Milan, Pisa and Sapienzawe Italy and, above all, at the Universities of Nanterre and the Sorbonne in France led to demonstrations. and riots in academic centres and industrial cities throughout almost all of Western Europe. They attracted trade unions, members of left-wing political parties, intellectuals, environmentalists and immigrants. At the peak of the last days of May and the beginning of June 1968 in France (Paris May), according to various estimates, up to 10 to 15 million people went on strike. Universities, factories and state offices were occupied, cars were burned, bus stops, metro stations, shops and restaurants were devastated. The upheaval was so severe that the government of President Charles de Gaulle threatened to impose martial law. It was no different in Japan, where protests broke out at the universities of Japan, Tokyo, Waseda, Meiji and Keiō spread to more than 370 universities throughout the country, and many of them were closed for the duration of the riots, that is, for several months due to violent riots, barricades and arson. In some cities in Japan, the riots were confined not only to university grounds, but also to government buildings, police stations, military hospitals, train stations, airports, and the hated U.S. military bases and diplomatic missions. Almost all of these riots led to smaller or larger clashes with law enforcement, and sometimes even with the army, such as in Paris, Lille, Lyon, Montpellier, Bordeaux, Toulouse, Bonn, Essen, Karlsruhe, Hanover, Stuttgart, Frankfurt, West Berlin, Madrid, Barcelona, Bilbao, San Sebastián, Athens, Mexico (Tlatelolco Night) or Tokyo, Kyoto and Okinawa. The crisis and socio-political paralysis in some countries was so serious that it seemed that, for example, West Germany, France and Japan were on the verge of guerrilla warfare or Marxist revolution. However, it ended with major administrative reforms and early presidential and parliamentary elections in some countries. These revolts have made profound changes in consciousness.

Societies. The students of that time, referred to as the "generation of '68", became after a few or a dozen or so years the social and political elite in their countries.

Emancipation of women and sexual minorities

In addition to teenagers and students, women and sexual minorities also stood up for their rights. Equality was not a matter of course in all societies. Even in democratic countries such as the United States, Canada and Switzerland, women faced inequality and discrimination. But in addition to the fight to abolish the recent laws segregating people by gender, feminists have also fought for greater participation in public life, for equal career opportunities, for the right to planned parenthood, and for the introduction of objective sex education in schools. They also demanded attention to such serious and widespread problems as sexual harassment, rape and domestic violence. They set up shelters for women and children sexually abused and abused physically or mentally by their family members on an unprecedented scale. In most societies, women were still identified with the stereotypical roles of faithful spouses and caring mothers, who were expected to have premarital sexual innocence, submission to men, conscientiousness in household chores, and outstanding dedication to the family. Second-wave feminists tried to effectively change this strict division of roles by proclaiming slogans of awakening awareness and theories in the field of gender sociology, thus heralding the creation of a new academic direction in the future, which is gender studies. This was accompanied by numerous campaigns, strikes and the establishment of feminist organizations. In addition, the second wave of feminism was involved in the enrichment of culture and civilization with feminine values, e.g. through artistic creation and the activities of numerous associations or foundations. They founded women's publishing houses, magazines, bookstores, cafes, theaters, music bands, radio stations, television stations and film groups. The most famous symbol of American second-wave feminism became Betty Friedan, who in her book "The Mysticism of Femininity" made it clear that women should not be ashamed of their dreams and ambitions related to education and professional career.

Liberating women increasingly rebelled against the double normative standards according to which in the sexual sphere men were allowed a lot and women nothing. They began to reject sex in the purely reproductive sense and the obligation to marry, and began to demand satisfaction from it as well. In this regard, many young women openly manifested their interest in men and issues related to human sexuality. They broke the modesty and innocence forced by society, more and more willingly provoking and shocking with obscene behavior and appearance. They dressed in decolleted blouses and extremely popular at that time mini skirts, which with each season more and more discovered the thighs. They did defiant makeup, smoked cigarettes, drank alcohol and used drugs, and used profanity in their speech. They did not return home for the nights, or brought lovers and casual sexual partners to them. Virginity and sexual abstinence have ceased to be fashionable, if not a cause for shame. This image of a woman was also created by cinema, media and music, and Marilyn Monroe, Elizabeth Taylor, Sophia Loren, Brigitte Bardot, France Gall, Jane Birkin, Jane Fonda, Raquel Welch, Sharon Tate, Ursula Andress or Uschi Obermaier became sex icons of the 50s and 60s or 60s and 70s. For most feminists, this was one of the signs of women's liberation.

The second wave of feminism, in its most radical form, swept through the United States, Canada, Australia, the Netherlands, West Germany and Scandinavia, but also through Italy. In Italy, the dispute

it focused on domestic violence, the role of women in marriages, divorce and planned parenthood. In the 70s, a great campaign was launched in Italy for the legalization of civil divorce, contraception and abortion, contrary to the clearly negative position of the Roman Catholic Church. Liberal media, left-wing political parties and women's foundations organized numerous media broadcasts, workshops, conferences and pro-abortion rallies, and Italian cities, especially in the north of the country, were abuzz with demonstrations of several hundred thousand feminists, anti-clericals and anarcho-communists. The right to abortion was the cause of very heated parliamentary debates, until finally the Christian Democrat government decided to give a voice to the whole nation on this issue. Earlier polls showed that a majority of Italians are against the legalization of abortion, which is why the Church did not criticize the government's decision that society should decide on the right to abortion. But to the surprise of the Italian clergy, in the end, in a nationwide referendum, 2/3 of Italians supported the enactment of the law on abortion, which resulted in the legalization of abortion on demand in this country in 1978. After this and earlier defeats with the feminist movement, the defeated and weakened Italian Church decided to withdraw from the political life of the country for a very long time.

Most feminists also sided with sexual minorities in support of their rights. Laws prohibiting homosexual practices were still in place in some Western countries. The vast majority of "exposed" gays, lesbians, bisexuals, transvestites and transsexuals faced widespread discrimination and intolerance in their families, places of residence or workplaces. The others were forced to seek help from psychotherapeutic clinics and shady religious centers, to start "fictitious families" and lead a double lifestyle, or to live in isolation and loneliness. In the fight against the change in the situation of sexual minorities, the active activity of established organizations defending LGBT rights was to be used. For the first time, radio and television began to broadcast journalistic and educational programs as well as interviews devoted to gays or lesbians. And the daily press and colorful magazines helped the gay community get out of the underground. Interest in the social, family and sexual life of LGBT people has steadily increased, thanks to which attention has been paid to their real problems. People with a non-heterosexual orientation have also become an inspiration for many artists. Cinema, literature, painting and music quickly overflowed with homosexual themes.

June 1969 proved to be a watershed for sexual minorities, especially in the United States. It was then that customers of the gay club Stonewall Inn in New York's Greenwich Village district protested for the first time against a police raid and the unjustified arrest of several people. This resistance led to a 3-day riot on the streets of the district, in which thousands of people took part. The event reverberated throughout the Western world and was the first joint resistance of a larger group of sexual minorities against the authorities, as gays and lesbians had never acted together before.

Under the influence of this, in some cities of the United States, Canada, Australia and Western Europe in the 70s began to take place the first demonstrations of Gay Pride, Gay and Lesbian Mardi Gras and Christopher Street Day commemorating the Stonewall riots. The first and largest demonstrations of this type took place in Los Angeles, San Francisco, Atlanta, Washington, Chicago, New York, Toronto, Sydney and Melbourne, and a smaller number in Brisbane, Adelaide, Canberra, Minneapolis, Detroit, Philadelphia, Boston, Ottawa, Montreal, Paris, London, The Hague, Amsterdam, Ghent, Antwerp, Münster, Frankfurt, Stuttgart, Munich, Bremen, West Berlin, Bern, Zurich, Stockholm, Örebro, Malmö, Copenhagen, Turin,

Bilbao and Barcelona. Initially, these demonstrations, especially in Europe, resembled politicized picnics, small rallies and loud street protests. Only with time did they turn into huge and colorful dance parades. Within a few years, a powerful and extremely influential LGBT movement had formed in Western countries. Many artists, intellectuals and social activists began to admit to homosexual or bisexual orientation. Among them were such writers as Harold Acton, Edward Albee, William Burroughs, Allen Ginsberg, Pier Paolo Pasolini, Tove Jansson and Susan Sontag, actors and actresses Paul Winfield, Jean Marais, Ian McKellen, Derek Jacobi, Dirk Bogarde, Marlon Brando, Richard Chamberlain, Katharine Hepburn and Georgina Beyer and representatives of the music world such as Gary Burton, Elton John, Freddie Mercury, Lou Reed, Joan Baez and Dusty Springfield and a versatile artist, best known as a pop art master, Andy Warhol. Under the influence of the spread of education at the higher level, the increase in interest in social, psychological and sexological sciences, the spread of television, the activities of the LGBT movement and world-famous artists, Western societies began to change their attitude towards sexual minorities to a more friendly one. Many heterosexuals visited meeting places for homosexuals and transvestites, as well as participated in gay parades. Some political parties (mainly liberal and social democratic) have added to their programs the defense of rights and the implementation of the postulates of the LGBT movement. In addition, the positive legal and political change in relation to sexual minorities was greatly influenced by the fact that in many Western countries homosexuality was removed from the list of mental illnesses and health problems by national and international psychological and psychiatric associations.

In the countries of the Eastern Bloc

The slight influence of the sexual revolution was also felt in communist countries, especially in East Germany, Czechoslovakia and Hungary, and to a lesser extent in People's Poland, Yugoslavia and Bulgaria. Also in some countries ruled by military dictatorships, despite censorship and repression, certain slogans of the revolution penetrated, e.g. to Spain, Portugal and Greece along with the development of foreign tourism, or to Brazil and Argentina. The societies of these countries lived at a much lower level than the inhabitants of the highly developed capitalist countries. For the inhabitants of Eastern Europe, Spain and Latin American countries, the biggest social problems were not fatigue with prosperity, saturation with materialism and rapture with consumerism, but poverty, restriction of basic human rights and repression by the authorities. Therefore, the youth behind the Iron Curtain did not understand the problems of the youth of the capitalist world, and vice versa.

In Poland, Czechoslovakia and Yugoslavia in 1968 there were also student revolts on the socio-political background. These were demonstrations focused mainly against the communist regime and for the restoration of democracy. There were more similarities between the youth of these two worlds in matters of morality. In the countries of Eastern Europe in the 60s of the twentieth century and 70s of the twentieth century, there was also a clear conflict of generations, a slightly freer approach to sexual ethics and experimentation with psychotropic substances imported from the West or with the production of their own (e.g. compote). However, these changes took place much slower and in a milder form, especially in the conservative, morally prudish part of societies, in which human sexuality still remained a taboo subject even in youth circles. The tone of public morality was set mainly by power. In Poland, Comrade Wiesław expressed his condemnation of marital infidelity, prostitution and pornography with extraordinary bluntness. Shock was caused in him and his wife Liwy Szoken zw. Zofia Gomułkowa Kalina Jędrusik –

Polish sex symbol of the 60s of the twentieth century. Communist censorship restricted the free flow of information and fought most Western ideologies, while the Civic Militia and the Security Service constantly surveilled hippie and anarchist circles, dispersed illegal rallies and closed communes. Homosexuality, although not formally punishable, gays and transvestites were in fact often persecuted by law enforcement and placed in detention centers or even prisons under the pretext of insulting public morality, prostitution or committing other crimes. Contraceptives, although legal, were not very well known and difficult to access, and pornography and prostitution were initially banned. It was only at the end of the 70s of the twentieth century, and especially in the 80s of the twentieth century, that the communist censorship of customs eased slightly. Thanks to this, in isolated places on the lakes and on the Baltic Sea, beaches for naturists were established without major restrictions. Polish film productions and magazines could sometimes feature nudes, discreet bed scenes and controversial romances. In kiosks and stalls "from under the counter" you could buy pornographic magazines, smuggled from the West and other sexual materials. And in holiday homes and hotels there were plenty of escort ladies who could freely provide sexual services. In communist countries, the full sexual revolution took place (and in many continues to do) only after the collapse of authoritarian and totalitarian political systems and the restoration of democracy at the turn of the 80s and 90s of the twentieth century.

Rewolucja Globalna- trzęsienie ziemi.

Symbole Biblijne pokazujące rewolucję: trzęsienie ziemi, wicher, burza.

1 Król.19:(11) Tedy onże głos rzekł: Wynijdź, a stań na górze przed Panem. A oto Pan przechodził, i wiatr gwałtowny i mocny podwracający góry, i łamiący skały przed Panem; ale Pan nie był w onym wietrze. Za wiatrem było trzęsienie ziemi; ale nie był Pan i w onem trzęsieniu. (12) Za trzęsieniem był ogień; ale Pan nie był w ogniu; za ogniem był głos cichy i wolny.BG

(11) Wtedy on powiedział: Wyjdź, stań na górze przed PANEM. A oto PAN przechodził, a potężny i gwałtowny wiatr rozrywał góry i kruszył skały przed PANEM, ale PAN nie był w tym wietrze. Po wietrze było trzęsienie ziemi, ale PAN nie był i w tym trzęsieniu ziemi. (12) Po trzęsieniu ziemi był ogień, ale PAN nie był w ogniu. A po tym ogniu był cichy i delikatny głos.UBG

(Ozeasz 8:7). „wiatr(wojna) siali, wicher(rewolucja) też żąć będą”

Jer.25: (32) Tak mówi Pan Zastępów: Oto nieszczęście idzie od narodu do narodu i groźna burza(rewolucja) zrywa się od krańców ziemi.

Trzęsienie ziemi – gwałtowne rozładowanie naprężeń w skorupie ziemskiej połączone z ruchem warstw skalnych. W przypadku trzęsienia tektonicznego jest to ruch mas skalnych wzdłuż uskoku. Nagromadzenie naprężeń jest często wynikiem przejściowego zablokowania ruchu skał wzdłuż tego uskoku. Uwalniająca się przy tym energia w około 20-30% rozchodzi się w postaci fal sejsmicznych, z których część dociera na powierzchnię Ziemi w postaci niszczących fal powierzchniowych. Pozostała część energii zamienia się w ciepło lub trwałe deformacje skał.

Trzęsienie ziemi może wywołać szereg skutków w otaczającym krajobrazie. Do najczęściej wymienianych i kojarzących się z tym zjawiskiem należą:

 rysy i spękania na powierzchni ziemi;

 szczeliny (niekiedy głębokością dochodzące do kilkunastu metrów);

 uskoki gruntu ("pocięcie" formy wzgórza na osunięte rzędy bloki skalne);

 przesunięcia poziomie wzdłuż uskoku (jest to doskonale widoczne np. po przesunięciu fragmentów płotów stojących w poprzek uskoku, grządek czy nawet torów lub drogi asfaltowej);

 obrywy (na obszarach górskich);

 zapadliska;

 wybuchy wulkanów

Do pośrednich skutków trzęsienia ziemi zaliczyć można niszczycielskie pożary (przykład trzęsienia ziemi w San Francisco, w roku 1906).

W trzęsieniu ziemi występują tak zwane wstrząsy wtórne, które wystąpily także w San Francisko.

Wstrząsy miały charakter pulsacyjny. Trzęsienie było odczuwalne od Oregonu do Los Angeles (a więc na długości 1170 km wzdłuż wybrzeży Pacyfiku), a także w głąb kraju do miejscowości Winnemucca w centralnej Nevadzie. Tak zwane wstrząsy wtórne występowały w tym rejonie jeszcze przez półtora roku. Klęska i spowodowane nią pożary zostały zapamiętane jako jedna z najgorszych naturalnych katastrof w historii Stanów Zjednoczonych.

Najsilniejsze trzęsienie wystąpiło 22 maja 1960 roku w Chile o sile 9,5 stopnia richtera

Czym charakteryzuje się rewolucja

Rewolucja (z wczesnośredniowiecznej łaciny revolutio – przewrót) – znacząca zmiana, która zazwyczaj zachodzi w stosunkowo krótkim okresie.

Rewolucja – gwałtowne obalenie ustroju w celu przejęcia władzy.

Hasła rewolucji francuskiej przejęły inne rewolucje, poczynając od bolszewickiej, a na rewolcie studenckiej, która miała miejsce w Europie Zachodniej i w Stanach Zjednoczonych pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku kończąc. (…) Podobnie jak rewolucjoniści osiemnastowieczni, oni wołali podobnie: Precz ze wszystkim co nas niszczy, a więc precz z państwem, policją, szkołą, uniwersytetem, religią, chrześcijańską moralnością i z wszystkimi autorytetami. Stanisław Wielgus

Różnie definiowane rewolucje wybuchały w całej historii ludzkości. Różnią się one w zależności od ilości ich członków (rewolucjonistów), środków przez nich stosowanych, czasu trwania, ideologii motywacyjnej, i różnych innych aspektów. Rewolucja może być spowodowana zmianą społeczno-polityczną zachodzącą w społeczno-politycznych instytucjach lub znaczną zmianą kulturową i ekonomiczną.

Etymologia

Słowo pochodzi z wczesnośredniowiecznej łaciny revolutio – „toczenie się do tyłu, powrót”, z łacińskiego revolvere – przewracać, obracać. W języku angielskim pojawiło się w 1390 roku, ze starofrancuskiego revolution, pierwotnie dotyczyło ciał niebieskich. Już około roku 1450 było używane jako „przykład wielkiej zmiany biegu wydarzeń”.

Starego znaczenia słowa używa jeszcze Mikołaj Kopernik, którego revolutio w łacińskim tytule książki „O obrotach sfer niebieskich” oznacza „obrót”.

Obecnie dominujące znaczenie polityczne zostało udokumentowane w 1600, ponownie z francuskiego i w szczególności dotyczyło wykluczenia Stuarta króla Anglii Jakuba II w 1688 i przejęcia władzy w Wielkiej Brytanii przez Wilhelma III i Marii. Rzeczownik „rewolucjonista” pochodzący od przymiotnika został zatwierdzony w 1850.

Rewolucje polityczne i społecznoekonomiczne

Słowo „rewolucja” najczęściej używane jest, by określić zmiany społeczno-ekonomiczne zachodzące w instytucjach społeczno-politycznych. Jeff Goodwin podaje dwie definicje rewolucji. Pierwsze, szerokie pojęcie, gdzie rewolucja jest „jakimkolwiek i każdym przypadkiem, w którym państwo lub polityczny reżim jest obalony i tym samym przekształcony przez powszechny ruch w gwałtowny, niezgodny z zasadami sposób, przy użyciu środków pozaprawnych”; i wąskie pojęcie, w którym „rewolucje pociągają za sobą nie tylko masową mobilizację i zmianę reżimu, ale także szybką i fundamentalną społeczną, ekonomiczną i kulturową zmianę, która następuje podczas lub zaraz po walkach o władzę w kraju”. Jack Goldstone określa rewolucje jako „próbę przekształcenia instytucji politycznych, której towarzyszy oficjalna lub nieoficjalna masowa mobilizacja oraz niezinstytucjonalizowane działania podważające władze rządzące w kraju”.

Rewolucja ma miejsce wówczas, gdy dwie lub więcej grup ludzi nie może dojść do porozumienia w normalnym procesie podjęcia decyzji tradycyjnego dla danego systemu politycznego, a jednocześnie posiada wystarczająco dużą ilość zasobów do wykorzystania siły w celu osiągnięcia swych celów. Druga generacja teoretyków

postrzegała rozwój rewolucji jako dwuetapowy proces: pewna zmiana powoduje nową sytuację, która stwarza okazję wystąpienia rewolucji. W tym przypadku wydarzenie, które w przeszłości nie byłoby przyczyną rewolucji (np.: wojna, zamieszki, ubogie zbiory), teraz może się okazać ważnym czynnikiem rewolucji. Jednakże, gdy władze są świadome zagrożenia, mogą zapobiec rewolucji (za pomocą reformy lub represji).

Wiele wczesnych studiów nad rewolucją skupiało się zazwyczaj na czterech klasycznych „Wielkich Rewolucjach”, postrzeganych jako sławne i niekontrowersyjne przykłady pasujące do wszystkich definicji rewolucji: wielka rewolucja (1688), rewolucja francuska (1789–1799), rosyjska rewolucja (1917) i chińska rewolucja (1927–1949). W międzyczasie naukowcy zaczęli analizować setki innych wydarzeń jako rewolucje. Różnice w definicjach i podejściach dały początek nowym definicjom i wyjaśnieniom.

Krytyka teorii drugiego pokolenia przyczyniała się do powstania teorii trzeciego pokolenia, w którego skład wchodzili tacy pisarze jak: Theda Skocpol, Barrignton Moore, Jeffrey Paige. Rozwinęli oni teorię marksistów dotyczącą konfliktu klas, kładąc szczególny nacisk na konflikty rolnicze, konflikty państwa z niezależnymi grupami elit. Rozważali też wpływ współzawodnictwa między państwami w zakresie gospodarczym i militarnym na zmiany polityczne wewnątrz kraju. Dzieło Skocpol „Państwa i Społeczne Rewolucje” stało się jednym z najbardziej rozpoznawalnych prac trzeciego pokolenia. Skocpol zdefiniowała rewolucję jako: „gwałtowne zmiany ustroju społecznego i klasowego… któremu towarzyszą przewroty wywołane częściowo przez niższe klasy społeczne”, określając jednocześnie rewolucje jako kumulacje wielowarstwowych konfliktów elit państwowych z niższych klasami społecznymi.

Z końcem lat 80. XX wieku nowe prace naukowe zaczęły kwestionować dominujące teorie trzeciego pokolenia. Wcześniejsze teorie musiały stawić czoła nowym, rewolucyjnym wydarzeniom, których nie były w stanie zdefiniować. Irańskie oraz nikaraguańskie rewolucje z 1979 roku, rewolucja EDSA na Filipinach w 1986 roku, a także Jesień Narodów w Europie z 1989 roku, pokazały, że koalicja pomiędzy klasami jest w stanie obalić silne reżimy poprzez demonstracje i strajki zbiorowe w bezkrwawych rewolucjach. Definicja rewolucji rozumiana jako krwawy konflikt i walka klas (odnosząca się głównie do Europy), przestała być aktualna.

Rodzaje rewolucji politycznych i socjoekonomicznych

Niektóre typy rewolucji opisane w literaturze nauk społecznych:

 Wielkie rewolucje – rewolucje, poprzez które dokonywane są zmiany zarówno w strukturach ekonomicznych, społecznych, jak i instytucjach politycznych; np. rewolucja francuska(1789) lub rewolucja rosyjska (1917) oraz islamska rewolucja w Iranie.

 Rewolucje polityczne – rewolucje, które zmieniają jedynie instytucje państwowe

 Rewolucje społeczne – rewolucje zapoczątkowane przez lokalne rewolty klas niższych

 Rewolucje elit lub rewolucje klas wyższych (ang. revolutions from above) – radykalne reformy przeprowadzone przez elity kontrolujące bezpośrednio mobilizacją mas

 Proletariackie lub komunistyczne rewolucje – rewolucje natchnione ideologią marksistowską, której głównym celem jest zastąpienie kapitalizmu komunizmem

 Niepomyślne (ang. failed) lub bezowocne rewolucje (ang. abortive) – rewolucje, które nie doprowadziły do zdobycia władzy po chwilowym zwycięstwie lub wielkiej mobilizacji

 Bezkrwawe „rewolucje” (często nazywane kolorowymi „rewolucjami” w okresie po zimnej wojnie) – stosunkowo nowe zjawisko, w którym przy niskim stopniu przemocy następuje „rewolucyjna” zmiana polityczna, ograniczająca się zazwyczaj do wymiany rywalizujących grup w ramach tzw. klasy politycznej.wiki.

Cytaty: (…) ludzie buntują się nie wtedy, kiedy jest największe nasilenie represji systemu, lecz wówczas, kiedy następuje poprawa sytuacji. Wtedy od razu pojawia się pytanie: jeżeli może być trochę lepiej, to dlaczego nie ma być jeszcze lepiej? Autor: Edmund Wnuk-Lipiński, O rewolucji (rozmowy na koniec wieku 3)

-Masy ludowe są gotowe zawsze do ofiar; są one brutalną, nieokiełznaną siłą, zdolną przez heroiczne czyny urzeczywistnić cele pozornie niemożliwe do osiągnięcia.

Autor: Michał Bakunin

-My nie stoimy ponad historią, my podlegamy jej prawom. Rewolucja jest nieuchronnym następstwem ogólnego kryzysu systemu; jej organizacyjne i programowe przygotowanie zmniejsza jej społeczne koszty. Jeśli coś jest tu zbrodnią przeciw pokojowi wewnątrz kraju, to polityka panującej biurokracji, która najpierw stara się zdezorganizować i pozbawić świadomości politycznej masy, a potem próbuje złamać rewolucyjny ruch mas środkami zbrojnej przemocy.

Autorzy: Jacek Kuroń, Karol Modzelewski, List otwarty do partii, 1964

Rewolucja seksualna lub rewolucja obyczajowa – radykalne zmiany społeczno-obyczajowe w cywilizacji zachodniej przełomu lat 60. i 70. XX wieku.

To niezwykle szerokie pojęcie odnosi się nie tylko do zmiany w obyczajowości seksualnej i pewnych trendów w zachowaniach seksualnych, ale ściśle wiąże się także z przewrotem dotychczasowej hierarchii wartości społecznych, nowymi ideologiami, ruchami społecznymi i określonymi wydarzeniami prawno-politycznymi.

Rewolucja obyczajowa była wynikiem ogromnych przemian społecznych, politycznych i gospodarczych, jakie zaistniały w wysokorozwiniętych krajach kapitalistycznych w drugiej połowie XX wieku.

Przemiany charakteryzujące rewolucję obyczajową (od połowy lat 60tych świat stanął na głowie, w porównaniu do poprzedniego konserwatywnego który wtedy umarł, narodził się nowy liberalny)

• Rosnące niezadowolenie z rozwarstwienia w poziomie życia, prestiżu i wpływach w administracji i życiu politycznym między rodzinami robotniczymi, rolniczymi i mniejszościami etniczno-rasowymi a elitami z klas wyższych.

• Bunt młodzieży przeciwko posłuszeństwu rodzicom i nauczycielom („Zabrania się zabraniać!”).

• Rozwój awangardowego kina artystycznego, a dzięki śmiałym i nierzadko skandalicznym produkcjom filmowym sławy doczekali się tacy reżyserzy i scenarzyści, jak: Ingmar Bergman, Vilgot Sjöman, Lars von Trier, Paul Verhoeven, Ernst Hofbauer, Russ Meyer, Gerard Damiano, Roger Vadim, François Truffaut, Pier Paolo Pasolini, Bernardo Bertolucci, Marco Ferreri, Antonio Mercero, czy Shōhei Imamura i Nagisa Ōshima.

• Rozwój popkultury i szczyty popularności popowych, rockowych i psychodelicznych zespołów muzycznych, takich jak: The Beatles, The Rolling Stones, The Who, The Doors, The Animals, Jefferson Airplane, Deep Purple, Iron Butterfly, Pink Floyd, Genesis, Led Zeppelin i Queen.

• Organizowanie otwartych zlotów, festiwali muzycznych i happeningów pod gołym niebem.

• Narodziny subkultur młodzieżowych, takich jak: modsi, hippisi, metalowcy, punki i skinheadzi.

• Wulgaryzacja języka, popularyzacja slangu i chęć prowokowania obscenicznością w mowie, wyglądzie i w sztuce.

• Deklarowane odrzucenie pogoni za karierą, pieniądzem i konsumpcyjnego stylu życia.

• Zanegowania autorytetów i kryzys zaufania do instytucji społecznych i politycznych, takich jak: rodzina, szkoła, Kościół, sądownictwo, wojsko i policja.

• Kult dążenia do maksymalnej niezależności, wolności i samorealizacji jednostki oraz daleko posuniętej tolerancji czy permisywizmu.

• Wzrost zainteresowania filozofiami egzystencjalną i marksistowską w formie trockizmu, guevaryzmu, maoizmu, a także pacyfistycznymi hasłami Mahatmy Gandhiego.

• Wzrost zainteresowania doktrynami Hare Kryszny, hinduizmu i buddyzm, a także praktykami okultyzmu, satanizmu i New Age.

• Odmawianie chodzenia do szkoły, rezygnacja ze studiów, ucieczki z domów i przedkładanie wiecznej włóczęgi nad osiadły tryb życia.

• Popularyzacja zażywania różnego rodzaju substancji psychotropowych, w tym narkotyków.

• Upowszechnienie się czytelnictwa literatury psychologicznej i seksuologicznej – świetności doczekały się dzieła naukowe Zygmunta Freuda, Clellana Forda,Franka Beacha, Wilhelma Reicha czy Margaret Mead.

• Wzrost zainteresowania sprawami związanymi z ludzkim ciałem, płciowością gender i seksualnością

• Wzrost tolerancji wobec nagości: upowszechnienie się naturyzmu, z drugiej strony moda odsłaniająca ciało, np. minispódniczka.

• Upowszechnienie się stosowania sztucznych metod antykoncepcji, przedmałżeńskich kontaktów seksualnych bez zobowiązań z wieloma partnerami, życia kochanków bez ślubu, a także poligamicznych związków w tzw. „komunach hippisowskich” („Wolna miłość”),

• Otwarcie pierwszych współczesnych obiektów z imprezami i gadżetami erotycznymi, takich jak: sex shopy, kina porno, dyskoteki dla dorosłych, nocne lokale zchippendalesami, peep showy, swinger cluby i darkroomy.

• Skokowy wzrost liczby zakażeń chorobami wenerycznymi, w tym epidemia HIV, wzrost liczby aborcji oraz ciąż u nieletnich i to pomimo większej dostępności środków antykoncepcyjnych oraz większej ich niezawodności.

• Wzrost zachowań autodestrukcyjnych związanych ze stosowaniem alkoholu, narkotyków i przemocy wśród kobiet. (każda faza ucisku była nękana epidemiami.)

• Walki o prawa kobiet (druga fala feminizmu), mniejszości seksualnych, rasowych (np. Marsz na Waszyngton), etnicznych i religijnych.

• Protesty przeciwko wojnie w Wietnamie, wyścigowi zbrojeń i kampania obywatelskiego nieposłuszeństwa („Make love – not war!”).

• Na bazie niezadowolenia społecznego i rozruchów studenckich wyrośnięcie grup terrorystycznych takich jak: Czerwone Brygady, Akcja Bezpośrednia i Frakcja Czerwonej Armii z jednej strony oraz Kraj Basków i Wolność i Irlandzka Armia Republikańska z drugiej.

Za jedne z przyczyn tych przemian społecznych uważa się także wyprodukowanie pigułki antykoncepcyjnej i opublikowanie Raportu Kinseya, w którym naukowcy ogłosili, że 86% dorosłych ludzi żyje w sprzeczności z dotychczasowym kodeksem obyczajowym amerykańskiego społeczeństwa.

Z rewolucją obyczajową powiązane były również ekologizm oraz postawy pacyfistyczne, anarchistyczne i antyglobalistyczne, które najwyraźniej były reprezentowane przez hippisów czy punków.

Kulminacyjne wydarzenia

• Happening Human Be-In w San Francisco (1967).

• Festiwale w Monterey (1967) i w Woodstock (1969).

• Festiwal Życia w czasie trwania Konwencji Demokratów w Chicago (1968).

• Festiwal na brytyjskiej wyspie Wight (1968-1970).

• Zamieszki gejowskie Stonewall riots w Nowym Jorku (1969).

• Demonstracje antywojenne i rewolty anarchistyczne zainicjowane przez studentów, związkowców (głównie robotników) i komunistów w wielu miastach Francji (Paryski Maj), Niemiec Zachodnich, Włoch (np. Gorąca Jesień), Hiszpanii, Stanów Zjednoczonych, Meksyku i Japonii, a także w mniejszym stopniu w Australii,Nowej Zelandii, Kanadzie, Wielkiej Brytanii, Belgii, Holandii, Danii, Szwecji i w Austrii (1968/1969).

• Strajk kobiecy na Islandii (1975).

Skutki prawne

• Zniesienie ustaw zabraniających kobietom zamężnym aktywności zawodowej, m.in. w Stanach Zjednoczonych (1964), Francji (1965) i w Holandii (1966).

• Przyznanie pełnych praw wyborczych kobietom w Szwajcarii (1971), Andorze i San Marino (1973) i w Portugalii (1974).

• Wprowadzenie lub liberalizacja ustaw o separacjach i rozwodach cywilnych, m.in. w Kanadzie (1968), Włoszech (1970), Portugalii (1975) i w Hiszpanii (1980/1981).

• Depenalizacja konkubinatów w Bawarii (1969).

• Wprowadzenie lub urzetelnienie obowiązkowej edukacji seksualnej w szkołach publicznych, a w niektórych krajach także w szkołach prywatnych.

• Zniesienie przez Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych praw stanowych zabraniających stosowania środków antykoncepcyjnych (1965).

• Dopuszczenie do sprzedaży pigułki antykoncepcyjnej, m.in. w Stanach Zjednoczonych (1960), Australii, Wielkiej Brytanii, Niemczech Zachodnich i Holandii (1961), Francji (1967), Kanadzie i Nowej Zelandii (1969), Włoszech (1971) i w Hiszpanii (1978).

• Legalizacja aborcji lub liberalizacja prawa aborcyjnego, m.in. w Wielkiej Brytanii (1967), Kanadzie (1969), Finlandii (1970), Stanach Zjednoczonych i Danii (1973), Szwecji (1974), Francji i Austrii (1975), Niemczech Zachodnich (1976), Izraelu i Nowej Zelandii (1977), Włoszech i Luksemburgu (1978), Norwegii (1979) i w Holandii (1980/1981).

• Dekryminalizacja prostytucji.

• Legalizacja pornografii, m.in. w Danii i Holandii (1967-1969), Szwecji (1971), Niemczech Zachodnich (1973) i we Włoszech (1976).

• Zniesienie kar za dobrowolne kontakty homoseksualne, m.in. w Illinois (jako pierwszym stanie USA, 1962), Izraelu (1963), Anglii i Walii (1967, Sexual Offences Act 1967), Niemczech Zachodnich i Kanadzie (1969), Austrii i Finlandii (1971), Norwegii (1972), Malcie (1973) i w Hiszpanii (1978).

• Uchwalenie prawa do rejestracji konkubinatów (w tym także jednopłciowych) w Holandii (1979).

• Wyjęcie spod prawa miejskiego anarchistycznej dzielnicy Christianii w Kopenhadze w ramach tzw. „eksperymentu socjalnego” (1973).-istnieje do dzisiaj.

Konflikt pokoleń

W latach 60. gwałtowne uprzemysłowienie, rozwój technologii, niekontrolowana migracja ze wsi do miast i postęp w dziedzinie medycyny przyczyniły się do znaczącej poprawy warunków życia całych społeczności, szczególnie w Europie Zachodniej i w Japonii, w których zmiany te dokonały się najszybciej. Nad społeczeństwami krajów wysokorozwiniętych przestały już wisieć widma głodu, braku miejsca zamieszkania, bezrobocia i śmiertelnych epidemii. Podstawowe potrzeby człowieka zostały już w pełni zaspokojone, dlatego też w duchu rozwijającego się pracoholizmu i konsumpcjonizmu, wielu ludzi, zwłaszcza młodych, zaczęło zdawać sobie sprawę z ograniczeń wolności jednostki przez władzę pieniądza i z ubocznych skutków modernizacji. Z jednej strony wszechobecny dobrobyt i konsumpcjonizm, dynamiczny rozwój wielkich aglomeracji i znaczące osiągnięcia technologiczne. Z drugiej zaś wciąż powszechna dyskryminacja mniejszości etniczno-rasowych, bieda w poprzemysłowych miastach i w dzielnicach zamieszkanych przez imigrantów, brak wystarczających świadczeń socjalnych dla robotników i degradacja środowiska naturalnego. Uczuciom dumy z postępu cywilizacyjnego towarzyszyły uczucia niespełnionych nadziei, niepewności jutra i strachu przed przyszłością, czy też trudności odnalezienia się we współczesnym, niezwykle szybko zmieniającym się świecie.

Zarówno amerykańska, europejska, australijska, jak i japońska młodzież urodzona w powojennym boomie demograficznym i przyzwyczajona do życia w luksusie, nie znała trudności okresu wojennego, a wartości i zasady ważne dla ich rodziców, dla nich nie miały tak istotnego znaczenia. Rodzice, szkoły, uczelnie i Kościoły próbowały kontrolować zachowania młodzieży, narzucać im swoje systemy wartości i poglądy oraz zmuszać do uznawania tych zasad moralnych i etycznych, które wyznawała ogromna większość danego społeczeństwa. Ale osoby nastoletnie i dwudziestoletnie miały poczucie własnej tożsamości, wolały samodzielnie poszukiwać sensu

życia i podążać własnymi ścieżkami. Zrozumienia, wsparcia i spełnienia szukały w kołach rówieśniczych, powstających jak grzyby po deszczu fanklubach muzycznych, subkulturach młodzieżowych i różnego rodzaju czasopismach. Dzięki muzyce popularnej rozkwitł przemysł muzyczny, wspierany przez telewizję, radia tranzystorowe i płyty długogrające. Lecz muzyka The Beatles, The Rolling Stones czy The Animals na ogół nie była akceptowana przez osoby po 30 roku życia. Uważały one bowiem, że beatlemania jest tożsama z demoralizacją młodzieży i wypaczeniem kultury w klasycznym ujęciu. Młodzież odrzucała wszystko, co charakteryzowało świat dorosłych. Począwszy od rywalizacji zawodowej i politycznej, moralności i uczestnictwie w praktykach religijnych, a na modzie skończywszy. Powiększała się zatem przepaść międzypokoleniowa. Rodzice i nauczyciele stracili autorytet u młodzieży. Nasiliły się wagary, ucieczki z domów i popełnianie wykroczeń przez skontestowanych młodocianych.

Ale pomimo bardzo wyraźnego konfliktu pokoleń, pod wpływem nowych idei znaczna część starszej generacji zaczęła zdawać sobie sprawę ze staroświeckości powszechnie obowiązujących systemów normatywnych, konformizmu. Zmieniła więc stosunek do podziałów płci, małżeństw, rozwodów i seksu. Po raz pierwszy w historii Zachodu to dorośli zaczęli dostosowywać się do trendów panujących wśród nastolatków i dwudziestolatków i od swych dzieci przyswajać wiele stylów w ubiorze, wzorów zachowań i poglądów. Z tego powodu wielu rodziców odrzuciło model surowego wychowania w poczuciu odpowiedzialności i dyscypliny na rzecz pozbawionego stosowania kar cielesnych, zakazów spotkań towarzyskich czy zakazu oglądania telewizji. Dobro dzieci (rozumiane także poprzez daleko posuniętą tolerancję dla ich wybryków) stało się nadrzędnym celem w rodzinach, zaś obowiązki rodziców wobec swych pociech stały się ważniejsze, niż ich prawa wobec nich. Osoby nastoletnie i dwudziestoletnie wydawały się zdominować większość dziedzin życia. Liczne firmy produkujące i media zauważyły wśród nich potencjalnych i bardzo znaczących klientów. Sponsorowały młodzieżowe organizacje i festiwale muzyczne, przygotowywały specjalnie dla nich audycje radiowe i telewizyjne oraz emitowały reklamy skierowane przede wszystkim do osób poniżej 25 roku życia. Zaś firmy kosmetyczne i odzieżowe na rynek wypuszczały kreacje i produkty zgodne z oczekiwaniami młodego pokolenia.

Rewolty studenckie

Dla studentów decydującą przyczyną buntów był konflikt wokół systemu nauczania w szkołach wyższych. Studenci byli ludźmi dorosłymi i choć niektórzy wciąż pozostawali na utrzymaniu rodzin, to jednak w sporej części pracowali dorywczo i nierzadko dysponowali większymi, lub przynajmniej porównywalnymi majątkami, jak ich rodzice. Brali czynny udział w życiu politycznym, ale nie mieli wpływu na własne uczelnie, gdzie obowiązywały stare programy studiów, które nie przygotowywały do życia i pracy zawodowej, jak i kompletnie ograniczały indywidualne myślenie i nie pozwalały na rozwijanie własnych, niepowtarzalnych umiejętności. Studia miały charakter bardzo sformalizowany i niedostosowany do aktualnych potrzeb. Panowało w nich pełne uzależnienie od zwierzchności akademickiej i młodzież nie była dopuszczana do głosu. Studenci pragnęli zwiększyć swój udział w zarządzaniu uczelniami. Występowali przeciwko np. zbyt małej ilości miejsc w stosunku do kandydatów na studia, rosnącym opłatom za edukację na szczeblu wyższym, formom oceniania i korupcji wśród władz akademickich. Manifestowali także sprzeciw wobec całych aparatów państwowych i zwłaszcza w krajach zachodnioeuropejskich i w Japonii wiązali się ze środowiskami anarchokomunistycznymi. Tak duże konflikty międzypokoleniowe i kontrasty społeczne doprowadzały do nierzadkich wybuchów strajków i demonstracji studenckich przeciwko tradycyjnym wartościom społecznym i kulturowym oraz administracji i

instytucjom państwowym ograniczającym swobodę działania. Było to zjawisko ogólnoświatowe, zauważalne nie tylko w kapitalistycznych krajach wysokorozwiniętych, które szczególnie nasiliło się w latach 1968 i 1969.

W Stanach Zjednoczonych, Australii i w Nowej Zelandii niezadowolenie było spowodowane przede wszystkim dyskryminacją mniejszości etnicznych i rasowych (Indian, Metysów, Afroamerykanów, Aborygenów czy Maorysów) oraz wojną wietnamską. W państwach tych zaostrzyły się bowiem konflikty między bogatymi i biednymi warstwami społeczeństw, ponieważ poborowi wysyłani do Wietnamu Południowego pochodzili w większości z tych ostatnich. Studenci pochodzący na ogół z zamożniejszych rodzin nie podlegali poborowi do wojska. I choć początkowo w Stanach Zjednoczonych poparcie dla wojny wietnamskiej było bardzo duże, z czasem znaczna większość Amerykanów uświadomiła sobie, że działania wojsk amerykańskich w Wietnamie Południowym są zbrodnicze, a nawet ludobójcze. Doprowadziło to do ogromnego spadku zaufania do sił zbrojnych i instytucji rządowych. Pierwsze bunty wybuchły na uniwersytetach Michigan w Detroit, Kalifornijskim w Berkeley, Harvardzie w Cambridge i Columbii w Nowym Jorku. Pacyfistyczne i antyrasistowskie strajki na najbardziej prestiżowych uczelniach w kraju stały się podwaliną ogólnonarodowego oporu przeciwko polityce prezydenta Lyndona Johnsona i prawom stanowym Głębokiego Południa. Wiele z nich skończyło się tragicznie dla kilkuset osób i ich rodzin.

Z kolei na Starym Kontynencie strajki na uniwersytetach Edynburskim, Hull i Keele w Wielkiej Brytanii, Katolickim Uniwersytecie Leuven w Belgii, uniwersytetach Hanowerskim, Johanna Wolfganga Goethego czy Wolnym Uniwersytecie Berlina w Niemczech Zachodnich oraz na uniwersytetach Mediolańskim, Piza i Sapienzawe Włoszech i przede wszystkim na uniwersytetach Nanterre i na Sorbonie we Francji doprowadziły do demonstracji i zamieszek w ośrodkach akademickich i w miastach przemysłowych w niemal całej Europie Zachodniej. Pociągnęły one za sobą związki zawodowe, członków lewicowych partii politycznych, intelektualistów, ekologów i imigrantów. W szczytowym okresie ostatnich dni maja i na początku czerwca 1968 roku we Francji (Paryski Maj) według różnych ocen strajkowało nawet 10 do 15 milionów osób. Okupowano uczelnie, fabryki i państwowe urzędy, palono samochody, dewastowano przystanki autobusowe, stacje metra, sklepy i restauracje. Wrzenie było na tyle poważne, że rząd prezydenta Charles’a de Gaulle’a zagroził wprowadzeniem stanu wojennego. Nie inaczej było w Japonii, w której protesty wybuchłe na uniwersytetach Japońskim, Tokijskim, Waseda, Meiji i Keiō rozlały się na ponad 370 uczelni wyższych w całym kraju, a wiele spośród nich z powodu brutalnych zamieszek, stawiania barykad i podpaleń zostało zamkniętych na czas rozruchów, czyli na kilka miesięcy. W niektórych miastach Japonii zamieszki ograniczały się nie tylko do terenów uniwersyteckich, ale także do budynków rządowych, posterunków policji, szpitali wojskowych, dworców kolejowych, portów lotniczych oraz znienawidzonych amerykańskich baz wojskowych i placówek dyplomatycznych. Niemal wszystkie z tych rozruchów doprowadziły do mniejszych lub większych starć z siłami porządkowymi, a niekiedy nawet z wojskiem, jak chociażby w Paryżu, Lille, Lyonie, Montpellierze, Bordeaux, Tuluzie, Bonn, Essen, Karlsruhe, Hanowerze, Stuttgarcie, Frankfurcie, Berlinie Zachodnim, Madrycie, Barcelonie, Bilbao, San Sebastián, Atenach, Meksyku (Noc Tlatelolco) czy też w Tokio, Kioto i na Okinawie. Kryzys i paraliż społeczno-polityczny w niektórych państwach był na tyle bardzo poważny, iż wydawało się, że np. Niemcy Zachodnie, Francja i Japonia są na skraju wojny partyzanckiej albo rewolucji marksistowskiej. Skończyło się jednak na wielkich reformach administracyjnych oraz przedterminowych wyborach prezydenckich i parlamentarnych w niektórych państwach. Rewolty te dokonały głębokich zmian w świadomości

społeczeństw. Ówcześni studenci, określani jako „pokolenie '68” stali się po kilku lub kilkunastu latach elitą społeczną i polityczną w swoich krajach.

Emancypacja kobiet i mniejszości seksualnych

Obok nastolatków i studentów w obronie swoich praw stawały również kobiety i mniejszości seksualne. Równouprawnienie nie we wszystkich społeczeństwach było sprawą oczywistą. Nawet w tak demokratycznych krajach, jak Stany Zjednoczone, Kanada czy Szwajcaria, kobiety stykały się z nierównością i z dyskryminacją. Ale oprócz walki o zniesienie ostatnich przepisów segregujących człowieka ze względu na płeć, feministki walczyły także o większy udział w życiu publicznym, o równe szanse zawodowe, o prawo do planowanego rodzicielstwa i o wprowadzenie obiektywnej edukacji seksualnej do szkół. Domagały się również zwrócenia uwagi na tak poważne i powszechne problemy, jak molestowanie seksualne, gwałt i przemoc domowa. Zakładały na niespotykaną dotąd skalę schroniska dla kobiet i dzieci wykorzystywanych seksualnie i maltretowanych fizycznie czy psychicznie przez członków swych rodzin. W większości społeczeństw kobiety wciąż były utożsamiane ze stereotypowymi rolami wiernych małżonek i opiekuńczych matek, od których oczekiwano przedmałżeńskiej niewinności seksualnej, uległości wobec mężczyzn, sumienności w wykonywaniu prac domowych i wybitnego poświęcania się rodzinie. Feministki drugiej fali starały się skutecznie zmienić ten ścisły podział ról głosząc hasła budzenia świadomości oraz teorie z zakresu socjologii płci zwiastując tym samym utworzenie w przyszłości nowego kierunku akademickiego, jakim jest gender studies. Towarzyszyły temu liczne kampanie, strajki i zakładanie organizacji feministycznych. Ponadto druga fala feminizmu angażowała się we wzbogacenie kultury i cywilizacji wartościami kobiecymi, np. poprzez twórczość artystyczną i działalność licznych stowarzyszeń czy fundacji. Zakładały kobiece wydawnictwa, czasopisma, księgarnie, kawiarnie, teatry, zespoły muzyczne, stacje radiowe, stacje telewizyjne i grupy filmowe. Najbardziej znanym symbolem amerykańskiego feminizmu drugiej fali stała się Betty Friedan, która w książce „Mistyka kobiecości” dała do zrozumienia, że kobiety nie powinny wstydzić się swych marzeń i ambicji związanych z wykształceniem i karierą zawodową.

Wyzwalające się kobiety coraz wyraźniej buntowały się przeciwko podwójnym standardom normatywnym, zgodnie z którymi w sferze seksualnej mężczyznom wolno było wiele, a kobietom nic. Zaczęły one odrzucać seks w rozumieniu wyłącznie reprodukcyjnym i obowiązku pożycia małżeńskiego, a zaczęły się domagać czerpania z niego także satysfakcji. W związku z tym wiele młodych kobiet otwarcie manifestowało swoje zainteresowanie mężczyznami i sprawami związanymi z seksualnością człowieka. Przełamywały wymuszoną przez społeczeństwo skromność i niewinność coraz chętniej prowokując i szokując obscenicznym zachowaniem i wyglądem. Ubierały się w wydekoltowane bluzeczki i niezwykle popularne w tym czasie spódniczki mini, które z każdym sezonem coraz bardziej odkrywały uda. Robiły sobie wyzywające makijaże, paliły papierosy, piły alkohol i zażywały narkotyki, a w mowie posługiwały się wulgaryzmami. Nie wracały na noce do domów, lub sprowadzały sobie do nich kochanków i przygodnych partnerów seksualnych. Dziewictwo i wstrzemięźliwość seksualna przestały być modne, jeśli nie powodem do wstydu. Taki wizerunek kobiety kreowały także kino, media i muzyka, a Marilyn Monroe, Elizabeth Taylor, Sophia Loren, Brigitte Bardot, France Gall, Jane Birkin,Jane Fonda, Raquel Welch, Sharon Tate, Ursula Andress czy też Uschi Obermaier stały się ikonami seksu lat 50. i 60. lub lat 60. i 70. Dla większości feministek było to jedną z oznak wyzwolenia się kobiet.

Druga fala feminizmu w swym najradykalniejszym wydaniu najburzliwiej przelała się przez Stany Zjednoczone, Kanadę, Australię, Holandię, Niemcy Zachodnie i Skandynawię, ale także i przez Włochy. We Włoszech spór

dotyczył przede wszystkim przemocy domowej, roli kobiet w małżeństwach, rozwodów i planowanego rodzicielstwa. W latach 70. we Włoszech ruszyła wielka kampania na rzecz legalizacji cywilnych rozwodów, antykoncepcji i aborcji, wbrew wyraźnie negatywnemu stanowisku Kościoła rzymskokatolickiego. Liberalne media, lewicowe partie polityczne i fundacje kobiece organizowały liczne audycje medialne, warsztaty, konferencje i wiece proaborcyjne, a włoskie miasta, szczególnie na północy kraju, wrzały od kilkusettysięcznych demonstracji feministek, antyklerykałów i anarchokomunistów. Prawo do przerywania ciąży było przyczyną bardzo burzliwych debat parlamentarnych, aż ostatecznie rząd chadecki zdecydował się w tej sprawie głos oddać całemu narodowi. Wcześniejsze sondaże pokazywały, że większość Włochów jest przeciwna legalizacji aborcji, dlatego też Kościół nie skrytykował decyzji rządu, jakoby to społeczeństwo miało decydować o prawie do aborcji. Ale ku zaskoczeniu włoskiego kleru, ostatecznie w ogólnokrajowym referendum 2/3 Włochów poparło uchwalenie prawa do przerywania ciąży, co poskutkowało legalizacją aborcji na życzenie w tym kraju w roku 1978. Po tej i wcześniejszych porażkach z ruchem feministycznym przegrany i osłabiony Kościół włoski zdecydował się na bardzo długie lata wycofać z życia politycznego kraju.

Większość feministek stawała także po stronie mniejszości seksualnych popierając ich prawa. Przepisy prawne zakazujące praktyk homoseksualnych wciąż funkcjonowały w niektórych krajach Zachodu. Znaczna większość „ujawnionych” gejów, lesbijek, biseksualistów, transwestytów czy transseksualistów stykała się z powszechną dyskryminacją i nietolerancją w rodzinach, miejscach zamieszkania czy w miejscach pracy. Pozostali zmuszeni byli do szukania pomocy wśród poradni psychoterapeutycznych i podejrzanych ośrodków religijnych, zakładania „fikcyjnych rodzin” i prowadzenia podwójnego trybu życia, lub życia w izolacji i samotności. W walce ze zmianą sytuacji mniejszości seksualnych miała służyć aktywna działalność zakładanych organizacji broniących praw LGBT. W radiu i telewizji po raz pierwszy zaczęto emitować audycje publicystyczne i edukacyjne oraz wywiady poświęcone gejom czy lesbijkom. Zaś codzienna prasa i kolorowe czasopisma pomagały w wydostaniu się środowiska gejowskiego z podziemi. Zainteresowanie życiem społecznym, rodzinnym i seksualnym osób LGBT stale rosło, dzięki czemu zwrócono uwagę na ich rzeczywiste problemy. Osoby o orientacji innej niż heteroseksualna, stały się także natchnieniem dla wielu artystów. Kino, literatura, malarstwo i muzyka szybko przepełniły się wątkami homoseksualnymi.

Czerwiec 1969 roku okazał się przełomowym dla mniejszości seksualnych, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych. Wtedy to klienci gejowskiego klubu Stonewall Inn w nowojorskiej dzielnicy Greenwich Village po raz pierwszy zaprotestowali przeciwko nalotowi policji i nieuzasadnionemu aresztowaniu kilku osób. Opór ten doprowadził do 3-dniowych zamieszek na ulicach dzielnicy, w których udział wzięło tysiące osób. Wydarzenie to odbiło się szerokim echem w całym zachodnim świecie i było pierwszym wspólnym oporem większej grupy mniejszości seksualnych przeciwko władzom, gdyż geje i lesbijki nigdy wcześniej nie działali razem.

Pod wpływem tego, w niektórych miastach Stanów Zjednoczonych, Kanady, Australii i Europy Zachodniej w latach 70. zaczęły odbywać się pierwsze manifestacjeGay Pride, Gay and Lesbian Mardi Gras i Christopher Street Day upamiętniające zamieszki Stonewall. Pierwsze i zarazem największe tego typu demonstracje odbywały się w Los Angeles, San Francisco, Atlancie, Waszyngtonie, Chicago, Nowym Jorku, Toronto, Sydney i w Melbourne oraz mniej liczne w Brisbane,Adelaide, Canberze, Minneapolis, Detroit, Filadelfii, Bostonie, Ottawie, Montrealu, Paryżu, Londynie, Hadze, Amsterdamie, Gandawie, Antwerpii, Münsterze, Frankfurcie, Stuttgarcie, Monachium, Bremie, Berlinie Zachodnim, Bernie, Zurychu, Sztokholmie, Örebro, Malmö, Kopenhadze, Turynie,

Bilbao i w Barcelonie. Początkowo manifestacje te, zwłaszcza w Europie przypominały upolitycznione pikniki, niewielkie wiece i krzykliwe protesty uliczne. Dopiero z czasem przerodziły się w olbrzymie i barwne parady taneczne. W ciągu kilku lat w krajach Zachodu uformował się potężny i niezwykle wpływowy ruch LGBT. Do orientacji homoseksualnej lub biseksualnej zaczęło się przyznawać wielu artystów, intelektualistów i działaczy społecznych. Wśród nich byli tacy pisarze i pisarki, jak Harold Acton, Edward Albee, William Burroughs, Allen Ginsberg, Pier Paolo Pasolini, Tove Jansson i Susan Sontag, aktorzy i aktorki Paul Winfield, Jean Marais, Ian McKellen, Derek Jacobi, Dirk Bogarde, Marlon Brando, Richard Chamberlain, Katharine Hepburn i Georgina Beyer oraz przedstawiciele świata muzyki, tacy jak Gary Burton, Elton John, Freddie Mercury, Lou Reed, Joan Baez i Dusty Springfield i wszechstronny artysta, znany przede wszystkim jako mistrz pop-artu, Andy Warhol. Pod wpływem upowszechnienia się edukacji na szczeblu wyższym, wzrostu zainteresowania naukami społecznymi, psychologicznymi i seksuologicznymi, upowszechnienia się telewizji, działalności ruchu LGBT i artystów światowej sławy, społeczeństwa zachodnie zaczęły zmieniać stosunek do mniejszości seksualnych na bardziej przyjazny. Wielu heteroseksualistów odwiedzało miejsca spotkań homoseksualistów i transwestytów, jak i brało udział w paradach gejowskich. Niektóre partie polityczne (głównie liberalne i socjaldemokratyczne) do swych programów dołączyły obronę praw i realizację postulatów ruchu LGBT. Dodatkowo na korzystną zmianę prawną i polityczną w stosunku do mniejszości seksualnych bardzo duży wpływ miał fakt, że w wielu państwach zachodnich homoseksualizm został wykreślony z listy chorób psychicznych i problemów zdrowotnych przez krajowe i międzynarodowe towarzystwa psychologiczne i psychiatryczne.

W państwach bloku wschodniego

Niewielkie wpływy rewolucji seksualnej dało się także odczuć w krajach komunistycznych, zwłaszcza w Niemczech Wschodnich, Czechosłowacji i na Węgrzech, oraz w mniejszym stopniu w Polsce Ludowej, Jugosławii i w Bułgarii. Również do niektórych krajów rządzonych przez dyktatury wojskowe, pomimo cenzury i represji przeniknęły pewne hasła rewolucji, np. do Hiszpanii, Portugalii i do Grecji wraz z rozwojem turystyki zagranicznej, czy do Brazylii i do Argentyny. Społeczeństwa tych krajów żyły na dużo niższym poziomie niż mieszkańcy wysokorozwiniętych krajów kapitalistycznych. Dla mieszkańców Europy Wschodniej, Hiszpanii i krajów latynoamerykańskich największymi problemami społecznymi były nie znużenie dobrobytem, przesyt materializmem i zachłyśnięcie się konsumpcjonizmem, ale bieda, ograniczanie podstawowych praw człowieka i represje ze strony władzy. Dlatego też młodzież zza żelaznej kurtyny nie rozumiała problemów młodzieży ze świata kapitalistycznego, jak i odwrotnie.

W Polsce, Czechosłowacji i w Jugosławii w 1968 roku także doszło do rewolt studenckich na tle społeczno-politycznym. Były to demonstracje skupione głównie przeciwko reżimowi komunistycznemu i za przywróceniem demokracji. Więcej podobieństw między młodzieżą z tych dwóch światów było w kwestiach obyczajowych. W krajach Europy Wschodniej w latach 60. XX w. i 70. XX w. również zarysowały się wyraźny konflikt pokoleń, nieznacznie swobodniejsze podejście do etyki seksualnej i eksperymentowanie ze sprowadzanymi z Zachodu substancjami psychotropowymi lub z produkowaniem własnych (np. kompotu). Zmiany te dokonywały się jednak dużo wolniej i w łagodniejszej formie, szczególnie w konserwatywnej, pruderyjnej obyczajowo części społeczeństw, w których seksualność człowieka wciąż pozostawała tematem tabu nawet w kręgach młodzieżowych. Ton moralności publicznej nadawała głównie władza. W Polsce towarzysz Wiesław z niezwykłą dosadnością wyrażał potępienie dla zdrad małżeńskich, prostytucji i pornografii. Zbulwersowanie wywoływała u niego i u jego małżonki Liwy Szoken zw.Zofią Gomułkową Kalina Jędrusik –

polski symbol seksu lat 60. XX w. Komunistyczna cenzura ograniczała swobodny przepływ informacji i zwalczała większość zachodnich ideologii, a Milicja Obywatelska i Służba Bezpieczeństwa stale inwigilowały środowiska hippisowskie i anarchistyczne, rozpędzały nielegalne zloty i zamykały komuny. Homoseksualizm choć formalnie nie podlegał karze, geje i transwestyci w rzeczywistości często byli prześladowani przez służby porządkowe i osadzani w aresztach lub nawet zakładach karnych pod pretekstami obrazy moralności publicznej, prostytuowania się lub popełnienia innych przestępstw. Środki antykoncepcyjne choć legalne, były niezbyt dobrze znane i trudno dostępne, a pornografia i prostytucja początkowo zakazane. Dopiero pod koniec lat 70. XX w., a zwłaszcza w latach 80. XX w. komunistyczna cenzura obyczajowa nieznacznie zelżała. Dzięki temu w odosobnionych miejscach nad jeziorami i nad Bałtykiem bez większych ograniczeń zakładano plaże dla naturystów. W polskich produkcjach filmowych i czasopismach niekiedy mogły ukazywać się akty, dyskretne sceny łóżkowe i kontrowersyjne romanse. W kioskach i na straganach „spod lady” można było zaopatrzyć się w czasopisma pornograficzne, przemycane z Zachodu oraz w inne materiały o charakterze seksualnym. Zaś w domach wczasowych i w hotelach pełno było pań do towarzystwa, mogących swobodnie świadczyć usługi seksualne. W krajach komunistycznych pełna rewolucja seksualna dokonała się (a w wielu dokonuje się nadal) dopiero po upadku autorytarnych i totalitarnych systemów politycznych i przywróceniu demokracji na przełomie lat 80. i 90. XX w.wiki