This is a translation from the original Polish. See below. Please forgive any formatting or translating errors. Translation from Polish is not exact. THIS VERSION begins with the Rotherham translation of I Kings 19:11-12. Let us know of any issues in the comments. rcb 7/30/2022
Global Revolution-Earthquake
Global Revolution - earthquake.
Biblical symbols showing revolution: earthquake, wind, storm.
1 Kings 19:11 And he said-Go forth to-morrow, and stand in the mountain, before Yahweh. And lo! Yahweh, passing by, and a great and strong wind-rending the mountains, and breaking in pieces the crags, before Yahweh, Not, in the wind, was, Yahweh,-And, after the wind, an, earthquake, Not, in the earthquake, was, Yahweh; 12 And, after the earthquake, a, fire, Not, in the fire, was, Yahweh,-And, after the fire, the voice of a gentle whisper. Rotherham
I Kings 19:11 Then the voice said, Come out, and stand on the mountain before the Lord. And behold, the Lord passed by, and the wind was fierce and strong turning up the mountains, and breaking the rocks before the Lord; but the Lord was not in the wind. After the wind was an earthquake; but the Lord was not in the earthquake. (12) After the earthquake was a fire; but the Lord was not in the fire; after the fire was a small voice and free. BG
(11) Then he said: Go out, stand on the mountain before the LORD. And behold, the LORD passed by, and a mighty and violent wind tore up the mountains and crushed the rocks before the LORD, but the LORD was not in the wind. After the wind there was an earthquake, but the LORD was not in this earthquake. (12) After the earthquake there was fire, but the LORD was not in the fire. And after the fire there was a quiet and gentle voice. UBG
(Hosea 8:7). "the wind (war) sowed, the wind (revolution) will also reap"
Jeremiah 25: (32) Thus saith the Lord of hosts: Behold, misfortune goes from nation to nation, and a dangerous storm (revolution) breaks from the ends of the earth.
Earthquake – a rapid discharge of stresses in the Earth's crust combined with the movement of rock layers. In the case of a tectonic quake, it is the movement of rock masses along a fault. The accumulation of stresses is often the result of a temporary blockage of rock movement along this fault. The energy released at the same time in about 20-30% propagates in the form of seismic waves, some of which reach the surface of the Earth in the form of destructive surface waves. The rest of the energy is converted into heat or permanent deformations of rocks.
An earthquake can cause a number of effects in the surrounding landscape. The most frequently mentioned and associated with this phenomenon include:
scratches and cracks on the surface of the earth;
crevices (sometimes up to several meters deep);
ground faults ("cutting" the form of the hill into fallen rows of rock blocks);
horizontal shifts along the fault (this is perfectly visible, e.g. after moving fragments of fences standing across the fault, beds or even tracks or asphalt road);
embers (in mountainous areas);
sinkholes;
volcanic eruptions
The indirect effects of an earthquake include devastating fires (for example, the San Francisco earthquake in 1906).
In the earthquake there are so-called aftershocks, which also occurred in San Francisco.
The tremors were pulsating. The quake was felt from Oregon to Los Angeles (i.e. over a length of 1170 km along the Pacific coast), as well as inland to the town of Winnemucca in central Nevada. The so-called aftershocks occurred in this area for another year and a half. The disaster and the fires it caused are remembered as one of the worst natural disasters in the history of the United States.
The strongest earthquake occurred on May 22, 1960 in Chile with a magnitude of 9.5 richter.
What characterizes the revolution
Revolution (from early medieval Latin revolutio – revolution) – a significant change that usually occurs in a relatively short period.
Revolution – the violent overthrow of the system in order to seize power.
The slogans of the French Revolution were taken over by other revolutions, starting with the Bolshevik one and ending with the student revolt that took place in Western Europe and the United States in the late sixties of the twentieth century. (...) Like the revolutionaries of the eighteenth century, they cried out similarly: Down with everything that destroys us, that is, down with the state, the police, the school, the university, religion, Christian morality and all authorities. Stanislaw Wielgus
Differently defined revolutions have broken out throughout human history. They vary according to the number of their members (revolutionaries), the means they use, duration, motivational ideology, and various other aspects. A revolution can be caused by a socio-political change taking place in socio-political institutions or a significant cultural and economic change.
Etymology
The word comes from the early medieval Latin revolutio – "rolling backwards, returning", from the Latin revolvere – to turn, to rotate. In English, it appeared in 1390, from the Old French revolution, originally concerned celestial bodies. Already around 1450 it was used as "an example of a great change in the course of events".
The old meaning of the word is still used by Nicolaus Copernicus, whose revolutio in the Latin title of the book "On the rotation of the celestial spheres" means "rotation".
The now dominant political significance was documented in the 1600s, again from French, and in particular concerned the exclusion of Stuart King James II of England in 1688 and the seizure of power in Britain by William III and Mary. The noun "revolutionary" derived from the adjective was approved in 1850.
Political and socioeconomic revolutions
The word "revolution" is most often used to describe socio-economic changes taking place in socio-political institutions. Jeff Goodwin gives two definitions of revolution. The first, broad concept, where revolution is "any and every case in which a state or political regime is overthrown and thus transformed by a popular movement in a violent, non-compliant manner, using extralegal means"; and a narrow concept in which "revolutions entail not only mass mobilization and regime change, but also the rapid and fundamental social, economic and cultural change that occurs during or immediately after power struggles in the country." Jack Goldstone describes the revolutions as "an attempt to transform political institutions, accompanied by official or unofficial mass mobilization and uninstitutionalized actions undermining the governing authorities in the country."
A revolution occurs when two or more groups of people cannot come to an agreement in the normal decision-making process traditional to a given political system, and at the same time have enough resources to use force to achieve their goals. The second generation of theorists
she saw the development of the revolution as a two-stage process: a certain change creates a new situation that creates an opportunity for a revolution. In this case, an event that in the past would not have been the cause of the revolution (e.g. war, riots, poor harvests) may now turn out to be an important factor in the revolution. However, when the authorities are aware of the threat, they can prevent revolution (by means of reform or repression).
Many early studies of revolution usually focused on the four classic "Great Revolutions," seen as famous and uncontroversial examples that fit all definitions of revolution: the Great Revolution (1688), the French Revolution (1789–1799), the Russian Revolution (1917), and the Chinese Revolution (1927–1949). In the meantime, scientists have begun to analyze hundreds of other events as revolutions. Differences in definitions and approaches gave rise to new definitions and explanations.
Criticism of the theory of the second generation contributed to the emergence of the theory of the third generation, which included such writers as: Theda Skocpol, Barrignton Moore, Jeffrey Paige. They developed the Marxist theory of class conflict, placing particular emphasis on agricultural conflicts, conflicts of the state with independent groups of elites. They also considered the impact of competition between states in economic and military terms on political changes within the country. Skocpol's work "States and Social Revolutions" has become one of the most recognizable works of the third generation. Skocpol defined the revolution as: "rapid changes in the social and class system... accompanied by upheavals partly caused by the lower social classes", while defining revolutions as the accumulation of multi-layered conflicts between the state elites and the lower social classes.
At the end of the 80s of the twentieth century, new scientific works began to question the dominant theories of the third generation. Earlier theories had to face new, revolutionary events that they could not define. The Iranian and Nicaraguan revolutions of 1979, the EDSA revolution in the Philippines in 1986, and the Autumn of Nations in Europe in 1989 showed that a coalition between classes is capable of overthrowing strong regimes through demonstrations and collective strikes in bloodless revolutions. The definition of revolution, understood as a bloody conflict and class struggle (referring mainly to Europe), has ceased to be relevant.
Types of political and socio-economic revolutions
Some types of revolution described in the literature of the social sciences:
Great revolutions – revolutions through which changes are made in both economic and social structures and political institutions; e.g. the French Revolution (1789) or the Russian Revolution (1917) and the Islamic Revolution revolution in Iran.
Political revolutions – revolutions that change only state institutions
Social revolutions – revolutions initiated by local revolts of the lower classes
Revolutions from above – radical reforms carried out by elites directly controlling the mobilization of the masses
Proletarian or communist revolutions – revolutions inspired by Marxist ideology, whose main goal is to replace capitalism with communism
Failed or fruitless revolutions (abortive) – revolutions that did not lead to the conquest of power after a momentary victory or a great mobilization
Bloodless "revolutions" (often called color "revolutions" in the post-Cold War period) – a relatively new phenomenon in which, with a low degree of violence, "revolutionary" political change occurs, usually limited to the exchange of rival groups within the so-called political class.wiki.
Quotes: (...) people rebel not when there is the greatest intensity of repression of the system, but when the situation improves. Then the question immediately arises: if it can be a little better, why shouldn't it be even better? Author: Edmund Wnuk-Lipi艅ski, On the Revolution (conversations at the end of the century 3)
-The masses of the people are always ready for sacrifice; they are a brutal, unbridled force capable of realizing seemingly impossible goals through heroic deeds.
Author: Micha艂 Bakunin
We are not above history, we are subject to its laws. Revolution is the inevitable consequence of the general crisis of the system; its organizational and programmatic preparation reduces its social costs. If anything here is a crime against peace within the country, it is the policy of the ruling bureaucracy, which first tries to disorganize and deprive the political mass of consciousness, and then tries to break the revolutionary movement of the masses by means of armed violence.
Authors: Jacek Kuro艅, Karol Modzelewski, Letter open to the party, 1964
Sexual revolution or moral revolution – radical social and moral changes in Western civilization at the turn of the 60s and 70s of the twentieth century.
This extremely broad concept refers not only to changes in sexual mores and certain trends in sexual behavior, but is also closely related to the upheaval of the existing hierarchy of social values, new ideologies, social movements and specific legal and political events.
The moral revolution was the result of the enormous social, political and economic changes that took place in the highly developed capitalist countries in the second half of the twentieth century.
Changes characterizing the moral revolution (from the mid-60s the world turned upside down, compared to the previous conservative who died then, a new liberal one was born)
Growing dissatisfaction with the stratification in living standards, prestige and influence in administration and political life between working-class, agricultural and ethno-racial minority families and upper-class elites.
• Youth rebellion against obedience to parents and teachers ("It is forbidden to forbid!").
• The development of avant-garde artistic cinema, and thanks to bold and often scandalous film productions, such directors and screenwriters as Ingmar Bergman, Vilgot Sj枚man, Lars von Trier, Paul Verhoeven, Ernst Hofbauer, Russ Meyer, Gerard Damiano, Roger Vadim, Fran莽ois Truffaut, Pier Paolo Pasolini, Bernardo Bertolucci, Marco Ferreri, Antonio Mercero, or Sh艒hei Imamura and Nagisa 艑shima have become famous.
• Rozw贸j popkultury i szczyty popularno艣ci popowych, rockowych i psychodelicznych zespo艂贸w muzycznych, takich jak: The Beatles, The Rolling Stones, The Who, The Doors, The Animals, Jefferson Airplane, Deep Purple, Iron Butterfly, Pink Floyd, Genesis, Led Zeppelin i Queen.
• Organizing open rallies, music festivals and outdoor happenings.
• The birth of youth subcultures such as mods, hippies, metalheads, punks and skinheads.
• Vulgarization of language, popularization of slang and the desire to provoke obscenity in speech, appearance and art.
• Declared rejection of the pursuit of career, money and consumer lifestyle.
• Denial of authority and crisis of trust in social and political institutions such as the family, school, Church, judiciary, military and police.
• The cult of striving for maximum independence, freedom and self-realization of the individual and far-reaching tolerance or permissiveness.
• Increased interest in existential and Marxist philosophies in the form of Trotskyism, Guevarism, Maoism, as well as the pacifist slogans of Mahatma Gandhi.
• Increased interest in the doctrines of Hare Krishna, Hinduism and Buddhism, as well as the practices of the occult, Satanism and New Age.
• Refusing to go to school, giving up studies, running away from homes, and preferring the eternal vagabond to a sedentary lifestyle.
• Popularization of the use of various types of psychotropic substances, including drugs.
• The popularization of reading of psychological and sexological literature – the scientific works of Sigmund Freud, Clellan Ford, Frank Beach, Wilhelm Reich and Margaret Mead have been splendoured.
• Increased interest in issues related to the human body, gender sexuality and sexuality
• Increased tolerance towards nudity: the spread of naturism, on the other hand, fashion revealing the body, e.g. a miniskirt.
• The widespread use of artificial methods of contraception, premarital sexual contacts without obligations with many partners, the life of lovers without marriage, as well as polygamous relationships in the so-called "hippie communes" ("Free love"),
• Opening of the first modern venues with parties and erotic gadgets, such as: sex shops, porn cinemas, adult discos, nightclubs zchippendalesami, peep shows, swinger clubs and darkrooms.
• A sharp increase in the number of infections with venereal diseases, including the HIV epidemic, an increase in the number of abortions and pregnancies in minors, despite the greater availability of contraceptives and their greater reliability.
• Increase in self-destructive behavior related to the use of alcohol, drugs and violence among women. (each phase of oppression has been plagued by epidemics.)
• Fighting for the rights of women (the second wave of feminism), sexual, racial (e.g. March on Washington), ethnic and religious minorities.
• Protests against the Vietnam War, the arms race and the campaign of civil disobedience ("Make love – not war!").
• On the basis of social discontent and student riots, the rise of terrorist groups such as the Red Brigades, Direct Action and red Army Faction on the one hand, and the Basque Country and Freedom and irish Republican Army on the other.
One of the reasons for these social changes is also considered to be the production of the contraceptive pill and the publication of the Kinsey Report, in which scientists announced that 86% of adults live in contradiction with the current code of morality of American society.
Environmentalism and pacifist, anarchist and anti-globalist attitudes were also associated with the moral revolution , which were apparently represented by hippies or punks.
Culminating events
• Happening Human Be-In w San Francisco (1967).
• Festivals in Monterey (1967) and Woodstock (1969).
• Festival of Life during the Democratic Convention in Chicago (1968).
• Festival on the British Isle of Wight (1968-1970).
• Stonewall riots in New York City (1969).
• Anti-war demonstrations and anarchist revolts initiated by students, trade unionists (mainly workers) and communists in many cities in France (Paris May), West Germany, Italy (e.g. Hot Autumn), Spain, the United States, Mexico and Japan, and to a lesser extent in Australia, New Zealand, Canada, Great Britain, Belgium, the Netherlands, Denmark, Sweden and Austria (1968/1969).
• Women's strike in Iceland (1975).
Legal effects
• The abolition of laws prohibiting married women from working m.in in the United States (1964), France (1965) and the Netherlands (1966).
• Granting full suffrage to women in Switzerland (1971), Andorra and San Marino (1973) and Portugal (1974).
• Introduction or liberalisation of laws on civil separation and divorce, m.in Canada (1968), Italy (1970), Portugal (1975) and Spain (1980/1981).
• Decriminalisation of cohabitation in Bavaria (1969).
• Introduce or make compulsory sexuality education more effective in public schools and, in some countries, in private schools.
• The U.S. Supreme Court abolished state laws prohibiting the use of contraceptives (1965).
• Approval of the contraceptive pill, m.in in the United States (1960), Australia, the United Kingdom, West Germany and the Netherlands (1961), France (1967), Canada and New Zealand (1969), Italy (1971) and Spain (1978).
• Legalization of abortion or liberalization of abortion law, m.in in the United Kingdom (1967), Canada (1969), Finland (1970), the United States and Denmark (1973), Sweden (1974), France and Austria (1975), West Germany (1976), Israel and New Zealand (1977), Italy and Luxembourg (1978), Norway (1979) and the Netherlands (1980/1981).
• Decriminalization of prostitution.
• Legalization of pornography, m.in in Denmark and the Netherlands (1967-1969), Sweden (1971), West Germany (1973) and Italy (1976).
• Abolition of penalties for voluntary homosexual contact, m.in in Illinois (first U.S. state, 1962), Israel (1963), England and Wales (1967, Sexual Offences Act 1967), West Germany and Canada (1969), Austria and Finland (1971), Norway (1972), Malta (1973) and Spain (1978).
• Enactment of the right to register cohabitation (including same-sex) in the Netherlands (1979).
• The outlawing of the anarchist district of Christiania in Copenhagen as part of the so-called "social experiment" (1973).
Conflict of generations
In the 60s, rapid industrialization, the development of technology, uncontrolled migration from the countryside to the cities and advances in the field of medicine contributed to a significant improvement in the living conditions of entire communities, especially in Western Europe and Japan, where these changes took place the fastest. The spectres of hunger, lack of residence, unemployment and deadly epidemics have ceased to hang over the societies of highly developed countries. The basic needs of man have already been fully satisfied, and therefore, in the spirit of developing workaholism and consumerism, many people, especially the young, have come to realize the limitations of individual freedom by the power of money and the side effects of modernization. On the one hand, ubiquitous prosperity and consumerism, the dynamic development of large agglomerations and significant technological achievements. On the other hand, there is still widespread discrimination against ethno-racial minorities, poverty in post-industrial cities and immigrant neighbourhoods, the lack of sufficient social benefits for workers and environmental degradation. Feelings of pride in the progress of civilization were accompanied by feelings of unfulfilled hopes, uncertainty of tomorrow and fear of the future, or difficulties in finding oneself in the modern, extremely rapidly changing world.
Both American, European, Australian and Japanese youth born in the post-war demographic boom and accustomed to living in luxury did not know the difficulties of the war period, and the values and principles important to their parents, for them, did not matter so important. Parents, schools, colleges and churches have tried to control the behavior of young people, impose their value systems and views on them, and force them to recognize those moral and ethical principles that the vast majority of a given society professed. But teenagers and twenty-year-olds had a sense of their own identity, preferring to search for meaning on their own.
to live and follow their own paths. They sought understanding, support and fulfillment in peer circles, music fan clubs, youth subcultures and various magazines emerging like mushrooms after the rain. Thanks to popular music, the music industry flourished, supported by television, transistor radios and long-playing records. But the music of The Beatles, The Rolling Stones or The Animals was generally not accepted by people over 30 years of age. They believed that Beatlemania was synonymous with the demoralization of youth and the distortion of culture in the classical approach. Young people rejected everything that characterized the adult world. Starting from professional and political competition, morality and participation in religious practices, and ending with fashion. Thus, the gap between generations was widening. Parents and teachers have lost authority in young people. Truancy, flight from homes and the commission of offenses by the tested juveniles have intensified.
But despite the very clear conflict of generations, under the influence of new ideas, a significant part of the older generation began to realize the old-fashioned normative systems, conformity. So it changed the attitude towards gender divisions, marriage, divorce and sex. For the first time in Western history, adults began to adapt to the trends of teenagers and twenty-year-olds and to assimilate many styles of clothing, patterns of behavior and views from their children. For this reason, many parents have rejected the model of a strict upbringing in a sense of responsibility and discipline in favor of a non-corporal punishment, bans on social gatherings or a ban on watching TELEVISION. The welfare of children (also understood through far-reaching tolerance for their antics) has become the overriding goal in families, and the duties of parents towards their children have become more important than their rights towards them. Teenagers and twenty-year-olds seemed to dominate most areas of life. Numerous production companies and media have noticed potential and very significant customers among them. They sponsored youth organizations and music festivals, prepared radio and television programs especially for them and broadcast advertisements aimed primarily at people under 25 years of age. And cosmetic and clothing companies released creations and products in line with the expectations of the young generation.
Student revolts
For students, the decisive cause of the rebellions was the conflict over the teaching system in higher education. The students were adults, and although some were still dependent on their families, they worked part-time and often had larger, or at least comparable, estates like their parents. They took an active part in political life, but they had no influence on their own universities, where old study programs were in force, which did not prepare for life and professional work, as well as completely limited individual thinking and did not allow the development of their own, unique skills. The studies were very formalized and not adapted to current needs. They were fully dependent on academic authority and the youth were not allowed to speak. Students wanted to increase their participation in the management of universities. They argued against, for example, too few places in relation to candidates for studies, rising fees for higher education, forms of assessment and corruption among academic authorities. They also manifested their opposition to entire state apparatuses and especially in Western European countries and Japan they were associated with anarcho-communist circles. Such large intergenerational conflicts and social contrasts led to not infrequent outbreaks of strikes and student demonstrations against traditional social and cultural values and administration and
state institutions restricting freedom of action. This was a worldwide phenomenon, noticeable not only in the capitalist highly developed countries, which particularly intensified in 1968 and 1969.
In the United States, Australia and New Zealand, discontent was caused primarily by discrimination against ethnic and racial minorities (Indians, mestizos, African Americans, Aborigines and Maoris) and the Vietnam War. In these countries, conflicts between rich and poor strata of society have intensified, because the conscripts sent to South Vietnam came mostly from the latter. Students generally from wealthier families were not subject to conscription. And although initially in the United States support for the Vietnam War was very large, over time the vast majority of Americans realized that the actions of American troops in South Vietnam were criminal and even genocidal. This has led to a huge decline in trust in the armed forces and government institutions. The first rebellions broke out at the universities of Michigan in Detroit, California in Berkeley, Harvard in Cambridge and Columbia in New York. Pacifist and anti-racist strikes at the country's most prestigious universities have laid the groundwork for nationwide resistance to President Lyndon Johnson's policies and Deep South state laws. Many of them ended tragically for several hundred people and their families.
On the Old Continent, strikes at the Universities of Edinburgh, Hull and Keele in the United Kingdom, the Catholic University of Leuven in Belgium, the Universities of Hanover, Johann Wolfgang Goethe and the Free University of Berlin in West Germany and at the Universities of Milan, Pisa and Sapienzawe Italy and, above all, at the Universities of Nanterre and the Sorbonne in France led to demonstrations. and riots in academic centres and industrial cities throughout almost all of Western Europe. They attracted trade unions, members of left-wing political parties, intellectuals, environmentalists and immigrants. At the peak of the last days of May and the beginning of June 1968 in France (Paris May), according to various estimates, up to 10 to 15 million people went on strike. Universities, factories and state offices were occupied, cars were burned, bus stops, metro stations, shops and restaurants were devastated. The upheaval was so severe that the government of President Charles de Gaulle threatened to impose martial law. It was no different in Japan, where protests broke out at the universities of Japan, Tokyo, Waseda, Meiji and Kei艒 spread to more than 370 universities throughout the country, and many of them were closed for the duration of the riots, that is, for several months due to violent riots, barricades and arson. In some cities in Japan, the riots were confined not only to university grounds, but also to government buildings, police stations, military hospitals, train stations, airports, and the hated U.S. military bases and diplomatic missions. Almost all of these riots led to smaller or larger clashes with law enforcement, and sometimes even with the army, such as in Paris, Lille, Lyon, Montpellier, Bordeaux, Toulouse, Bonn, Essen, Karlsruhe, Hanover, Stuttgart, Frankfurt, West Berlin, Madrid, Barcelona, Bilbao, San Sebasti谩n, Athens, Mexico (Tlatelolco Night) or Tokyo, Kyoto and Okinawa. The crisis and socio-political paralysis in some countries was so serious that it seemed that, for example, West Germany, France and Japan were on the verge of guerrilla warfare or Marxist revolution. However, it ended with major administrative reforms and early presidential and parliamentary elections in some countries. These revolts have made profound changes in consciousness.
Societies. The students of that time, referred to as the "generation of '68", became after a few or a dozen or so years the social and political elite in their countries.
Emancipation of women and sexual minorities
In addition to teenagers and students, women and sexual minorities also stood up for their rights. Equality was not a matter of course in all societies. Even in democratic countries such as the United States, Canada and Switzerland, women faced inequality and discrimination. But in addition to the fight to abolish the recent laws segregating people by gender, feminists have also fought for greater participation in public life, for equal career opportunities, for the right to planned parenthood, and for the introduction of objective sex education in schools. They also demanded attention to such serious and widespread problems as sexual harassment, rape and domestic violence. They set up shelters for women and children sexually abused and abused physically or mentally by their family members on an unprecedented scale. In most societies, women were still identified with the stereotypical roles of faithful spouses and caring mothers, who were expected to have premarital sexual innocence, submission to men, conscientiousness in household chores, and outstanding dedication to the family. Second-wave feminists tried to effectively change this strict division of roles by proclaiming slogans of awakening awareness and theories in the field of gender sociology, thus heralding the creation of a new academic direction in the future, which is gender studies. This was accompanied by numerous campaigns, strikes and the establishment of feminist organizations. In addition, the second wave of feminism was involved in the enrichment of culture and civilization with feminine values, e.g. through artistic creation and the activities of numerous associations or foundations. They founded women's publishing houses, magazines, bookstores, cafes, theaters, music bands, radio stations, television stations and film groups. The most famous symbol of American second-wave feminism became Betty Friedan, who in her book "The Mysticism of Femininity" made it clear that women should not be ashamed of their dreams and ambitions related to education and professional career.
Liberating women increasingly rebelled against the double normative standards according to which in the sexual sphere men were allowed a lot and women nothing. They began to reject sex in the purely reproductive sense and the obligation to marry, and began to demand satisfaction from it as well. In this regard, many young women openly manifested their interest in men and issues related to human sexuality. They broke the modesty and innocence forced by society, more and more willingly provoking and shocking with obscene behavior and appearance. They dressed in decolleted blouses and extremely popular at that time mini skirts, which with each season more and more discovered the thighs. They did defiant makeup, smoked cigarettes, drank alcohol and used drugs, and used profanity in their speech. They did not return home for the nights, or brought lovers and casual sexual partners to them. Virginity and sexual abstinence have ceased to be fashionable, if not a cause for shame. This image of a woman was also created by cinema, media and music, and Marilyn Monroe, Elizabeth Taylor, Sophia Loren, Brigitte Bardot, France Gall, Jane Birkin, Jane Fonda, Raquel Welch, Sharon Tate, Ursula Andress or Uschi Obermaier became sex icons of the 50s and 60s or 60s and 70s. For most feminists, this was one of the signs of women's liberation.
The second wave of feminism, in its most radical form, swept through the United States, Canada, Australia, the Netherlands, West Germany and Scandinavia, but also through Italy. In Italy, the dispute
it focused on domestic violence, the role of women in marriages, divorce and planned parenthood. In the 70s, a great campaign was launched in Italy for the legalization of civil divorce, contraception and abortion, contrary to the clearly negative position of the Roman Catholic Church. Liberal media, left-wing political parties and women's foundations organized numerous media broadcasts, workshops, conferences and pro-abortion rallies, and Italian cities, especially in the north of the country, were abuzz with demonstrations of several hundred thousand feminists, anti-clericals and anarcho-communists. The right to abortion was the cause of very heated parliamentary debates, until finally the Christian Democrat government decided to give a voice to the whole nation on this issue. Earlier polls showed that a majority of Italians are against the legalization of abortion, which is why the Church did not criticize the government's decision that society should decide on the right to abortion. But to the surprise of the Italian clergy, in the end, in a nationwide referendum, 2/3 of Italians supported the enactment of the law on abortion, which resulted in the legalization of abortion on demand in this country in 1978. After this and earlier defeats with the feminist movement, the defeated and weakened Italian Church decided to withdraw from the political life of the country for a very long time.
Most feminists also sided with sexual minorities in support of their rights. Laws prohibiting homosexual practices were still in place in some Western countries. The vast majority of "exposed" gays, lesbians, bisexuals, transvestites and transsexuals faced widespread discrimination and intolerance in their families, places of residence or workplaces. The others were forced to seek help from psychotherapeutic clinics and shady religious centers, to start "fictitious families" and lead a double lifestyle, or to live in isolation and loneliness. In the fight against the change in the situation of sexual minorities, the active activity of established organizations defending LGBT rights was to be used. For the first time, radio and television began to broadcast journalistic and educational programs as well as interviews devoted to gays or lesbians. And the daily press and colorful magazines helped the gay community get out of the underground. Interest in the social, family and sexual life of LGBT people has steadily increased, thanks to which attention has been paid to their real problems. People with a non-heterosexual orientation have also become an inspiration for many artists. Cinema, literature, painting and music quickly overflowed with homosexual themes.
June 1969 proved to be a watershed for sexual minorities, especially in the United States. It was then that customers of the gay club Stonewall Inn in New York's Greenwich Village district protested for the first time against a police raid and the unjustified arrest of several people. This resistance led to a 3-day riot on the streets of the district, in which thousands of people took part. The event reverberated throughout the Western world and was the first joint resistance of a larger group of sexual minorities against the authorities, as gays and lesbians had never acted together before.
Under the influence of this, in some cities of the United States, Canada, Australia and Western Europe in the 70s began to take place the first demonstrations of Gay Pride, Gay and Lesbian Mardi Gras and Christopher Street Day commemorating the Stonewall riots. The first and largest demonstrations of this type took place in Los Angeles, San Francisco, Atlanta, Washington, Chicago, New York, Toronto, Sydney and Melbourne, and a smaller number in Brisbane, Adelaide, Canberra, Minneapolis, Detroit, Philadelphia, Boston, Ottawa, Montreal, Paris, London, The Hague, Amsterdam, Ghent, Antwerp, M眉nster, Frankfurt, Stuttgart, Munich, Bremen, West Berlin, Bern, Zurich, Stockholm, 脰rebro, Malm枚, Copenhagen, Turin,
Bilbao and Barcelona. Initially, these demonstrations, especially in Europe, resembled politicized picnics, small rallies and loud street protests. Only with time did they turn into huge and colorful dance parades. Within a few years, a powerful and extremely influential LGBT movement had formed in Western countries. Many artists, intellectuals and social activists began to admit to homosexual or bisexual orientation. Among them were such writers as Harold Acton, Edward Albee, William Burroughs, Allen Ginsberg, Pier Paolo Pasolini, Tove Jansson and Susan Sontag, actors and actresses Paul Winfield, Jean Marais, Ian McKellen, Derek Jacobi, Dirk Bogarde, Marlon Brando, Richard Chamberlain, Katharine Hepburn and Georgina Beyer and representatives of the music world such as Gary Burton, Elton John, Freddie Mercury, Lou Reed, Joan Baez and Dusty Springfield and a versatile artist, best known as a pop art master, Andy Warhol. Under the influence of the spread of education at the higher level, the increase in interest in social, psychological and sexological sciences, the spread of television, the activities of the LGBT movement and world-famous artists, Western societies began to change their attitude towards sexual minorities to a more friendly one. Many heterosexuals visited meeting places for homosexuals and transvestites, as well as participated in gay parades. Some political parties (mainly liberal and social democratic) have added to their programs the defense of rights and the implementation of the postulates of the LGBT movement. In addition, the positive legal and political change in relation to sexual minorities was greatly influenced by the fact that in many Western countries homosexuality was removed from the list of mental illnesses and health problems by national and international psychological and psychiatric associations.
In the countries of the Eastern Bloc
The slight influence of the sexual revolution was also felt in communist countries, especially in East Germany, Czechoslovakia and Hungary, and to a lesser extent in People's Poland, Yugoslavia and Bulgaria. Also in some countries ruled by military dictatorships, despite censorship and repression, certain slogans of the revolution penetrated, e.g. to Spain, Portugal and Greece along with the development of foreign tourism, or to Brazil and Argentina. The societies of these countries lived at a much lower level than the inhabitants of the highly developed capitalist countries. For the inhabitants of Eastern Europe, Spain and Latin American countries, the biggest social problems were not fatigue with prosperity, saturation with materialism and rapture with consumerism, but poverty, restriction of basic human rights and repression by the authorities. Therefore, the youth behind the Iron Curtain did not understand the problems of the youth of the capitalist world, and vice versa.
In Poland, Czechoslovakia and Yugoslavia in 1968 there were also student revolts on the socio-political background. These were demonstrations focused mainly against the communist regime and for the restoration of democracy. There were more similarities between the youth of these two worlds in matters of morality. In the countries of Eastern Europe in the 60s of the twentieth century and 70s of the twentieth century, there was also a clear conflict of generations, a slightly freer approach to sexual ethics and experimentation with psychotropic substances imported from the West or with the production of their own (e.g. compote). However, these changes took place much slower and in a milder form, especially in the conservative, morally prudish part of societies, in which human sexuality still remained a taboo subject even in youth circles. The tone of public morality was set mainly by power. In Poland, Comrade Wies艂aw expressed his condemnation of marital infidelity, prostitution and pornography with extraordinary bluntness. Shock was caused in him and his wife Liwy Szoken zw. Zofia Gomu艂kowa Kalina J臋drusik –
Polish sex symbol of the 60s of the twentieth century. Communist censorship restricted the free flow of information and fought most Western ideologies, while the Civic Militia and the Security Service constantly surveilled hippie and anarchist circles, dispersed illegal rallies and closed communes. Homosexuality, although not formally punishable, gays and transvestites were in fact often persecuted by law enforcement and placed in detention centers or even prisons under the pretext of insulting public morality, prostitution or committing other crimes. Contraceptives, although legal, were not very well known and difficult to access, and pornography and prostitution were initially banned. It was only at the end of the 70s of the twentieth century, and especially in the 80s of the twentieth century, that the communist censorship of customs eased slightly. Thanks to this, in isolated places on the lakes and on the Baltic Sea, beaches for naturists were established without major restrictions. Polish film productions and magazines could sometimes feature nudes, discreet bed scenes and controversial romances. In kiosks and stalls "from under the counter" you could buy pornographic magazines, smuggled from the West and other sexual materials. And in holiday homes and hotels there were plenty of escort ladies who could freely provide sexual services. In communist countries, the full sexual revolution took place (and in many continues to do) only after the collapse of authoritarian and totalitarian political systems and the restoration of democracy at the turn of the 80s and 90s of the twentieth century.
Rewolucja
Globalna- trz臋sienie ziemi.
Symbole
Biblijne pokazuj膮ce rewolucj臋: trz臋sienie ziemi, wicher, burza.
1
Kr贸l.19:(11) Tedy on偶e g艂os rzek艂: Wynijd藕, a sta艅 na g贸rze
przed Panem. A oto Pan przechodzi艂, i wiatr gwa艂towny i mocny
podwracaj膮cy g贸ry, i 艂ami膮cy ska艂y przed Panem; ale Pan nie by艂
w onym wietrze. Za wiatrem by艂o trz臋sienie
ziemi;
ale nie by艂 Pan i w onem trz臋sieniu. (12) Za trz臋sieniem by艂
ogie艅; ale Pan nie by艂 w ogniu; za ogniem by艂 g艂os cichy i
wolny.BG
(11)
Wtedy on powiedzia艂: Wyjd藕, sta艅 na g贸rze przed PANEM. A oto PAN
przechodzi艂, a pot臋偶ny i gwa艂towny wiatr rozrywa艂 g贸ry i
kruszy艂 ska艂y przed PANEM, ale PAN nie by艂 w tym wietrze. Po
wietrze by艂o trz臋sienie ziemi, ale PAN nie by艂 i w tym trz臋sieniu
ziemi. (12) Po trz臋sieniu ziemi by艂 ogie艅, ale PAN nie by艂 w
ogniu. A po tym ogniu by艂 cichy i delikatny g艂os.UBG
(Ozeasz
8:7). „wiatr(wojna)
siali,
wicher(rewolucja)
te偶
偶膮膰 b臋d膮”
Jer.25:
(32) Tak m贸wi Pan Zast臋p贸w: Oto nieszcz臋艣cie idzie od narodu do
narodu i gro藕na burza(rewolucja)
zrywa
si臋 od kra艅c贸w ziemi.
Trz臋sienie
ziemi –
gwa艂towne roz艂adowanie napr臋偶e艅 w skorupie ziemskiej po艂膮czone
z ruchem warstw skalnych. W przypadku trz臋sienia tektonicznego jest
to ruch mas skalnych wzd艂u偶 uskoku. Nagromadzenie napr臋偶e艅 jest
cz臋sto wynikiem przej艣ciowego zablokowania ruchu ska艂 wzd艂u偶
tego uskoku. Uwalniaj膮ca si臋 przy tym energia w oko艂o 20-30%
rozchodzi si臋 w postaci fal sejsmicznych, z kt贸rych cz臋艣膰
dociera na powierzchni臋 Ziemi w postaci niszcz膮cych fal
powierzchniowych. Pozosta艂a cz臋艣膰 energii zamienia si臋 w ciep艂o
lub trwa艂e deformacje ska艂.
Trz臋sienie
ziemi mo偶e wywo艂a膰 szereg skutk贸w w otaczaj膮cym krajobrazie. Do
najcz臋艣ciej wymienianych i kojarz膮cych si臋 z tym zjawiskiem
nale偶膮:
rysy
i sp臋kania na powierzchni ziemi;
szczeliny
(niekiedy g艂臋boko艣ci膮 dochodz膮ce do kilkunastu metr贸w);
uskoki
gruntu ("poci臋cie" formy wzg贸rza na osuni臋te rz臋dy
bloki skalne);
przesuni臋cia
poziomie wzd艂u偶 uskoku (jest to doskonale widoczne np. po
przesuni臋ciu fragment贸w p艂ot贸w stoj膮cych w poprzek uskoku,
grz膮dek czy nawet tor贸w lub drogi asfaltowej);
obrywy
(na obszarach g贸rskich);
zapadliska;
wybuchy
wulkan贸w
Do
po艣rednich skutk贸w trz臋sienia ziemi zaliczy膰 mo偶na
niszczycielskie po偶ary (przyk艂ad trz臋sienia ziemi w San Francisco,
w roku 1906).
W
trz臋sieniu ziemi wyst臋puj膮 tak zwane wstrz膮sy wt贸rne, kt贸re
wyst膮pily tak偶e w San Francisko.
Wstrz膮sy
mia艂y charakter pulsacyjny. Trz臋sienie by艂o odczuwalne od Oregonu
do
Los
Angeles (a wi臋c na d艂ugo艣ci 1170 km wzd艂u偶 wybrze偶y Pacyfiku),
a tak偶e w g艂膮b kraju do miejscowo艣ci Winnemucca w centralnej
Nevadzie. Tak zwane wstrz膮sy wt贸rne wyst臋powa艂y w tym rejonie
jeszcze przez p贸艂tora roku. Kl臋ska i spowodowane ni膮 po偶ary
zosta艂y zapami臋tane jako jedna z najgorszych naturalnych katastrof
w historii Stan贸w Zjednoczonych.
Najsilniejsze
trz臋sienie wyst膮pi艂o 22 maja 1960 roku w Chile o sile 9,5 stopnia
richtera
Czym
charakteryzuje si臋 rewolucja
Rewolucja
(z
wczesno艣redniowiecznej 艂aciny revolutio – przewr贸t) – znacz膮ca
zmiana, kt贸ra zazwyczaj zachodzi w stosunkowo kr贸tkim okresie.
Rewolucja
–
gwa艂towne obalenie ustroju w celu przej臋cia w艂adzy.
Has艂a
rewolucji
francuskiej przej臋艂y inne rewolucje, poczynaj膮c od bolszewickiej,
a na rewolcie studenckiej, kt贸ra mia艂a miejsce w Europie Zachodniej
i w Stanach Zjednoczonych pod koniec lat sze艣膰dziesi膮tych XX wieku
ko艅cz膮c. (…) Podobnie jak rewolucjoni艣ci osiemnastowieczni, oni
wo艂ali podobnie: Precz ze wszystkim co nas niszczy, a wi臋c precz z
pa艅stwem, policj膮, szko艂膮, uniwersytetem, religi膮,
chrze艣cija艅sk膮 moralno艣ci膮 i z wszystkimi autorytetami.
Stanis艂aw Wielgus
R贸偶nie
definiowane rewolucje wybucha艂y w ca艂ej historii ludzko艣ci. R贸偶ni膮
si臋 one w zale偶no艣ci od ilo艣ci ich cz艂onk贸w (rewolucjonist贸w),
艣rodk贸w przez nich stosowanych, czasu trwania, ideologii
motywacyjnej, i r贸偶nych innych aspekt贸w. Rewolucja mo偶e by膰
spowodowana zmian膮 spo艂eczno-polityczn膮 zachodz膮c膮 w
spo艂eczno-politycznych instytucjach lub znaczn膮 zmian膮 kulturow膮
i ekonomiczn膮.
Etymologia
S艂owo
pochodzi z wczesno艣redniowiecznej 艂aciny revolutio – „toczenie
si臋 do ty艂u, powr贸t”, z 艂aci艅skiego revolvere – przewraca膰,
obraca膰. W j臋zyku angielskim pojawi艂o si臋 w 1390 roku, ze
starofrancuskiego revolution, pierwotnie dotyczy艂o cia艂
niebieskich. Ju偶 oko艂o roku 1450 by艂o u偶ywane jako „przyk艂ad
wielkiej zmiany biegu wydarze艅”.
Starego
znaczenia s艂owa u偶ywa jeszcze Miko艂aj Kopernik, kt贸rego revolutio
w 艂aci艅skim tytule ksi膮偶ki „O obrotach sfer niebieskich”
oznacza „obr贸t”.
Obecnie
dominuj膮ce znaczenie polityczne zosta艂o udokumentowane w 1600,
ponownie z francuskiego i w szczeg贸lno艣ci dotyczy艂o wykluczenia
Stuarta kr贸la Anglii Jakuba II w 1688 i przej臋cia w艂adzy w
Wielkiej Brytanii przez Wilhelma III i Marii. Rzeczownik
„rewolucjonista” pochodz膮cy od przymiotnika zosta艂 zatwierdzony
w 1850.
Rewolucje
polityczne i spo艂ecznoekonomiczne
S艂owo
„rewolucja” najcz臋艣ciej u偶ywane jest, by okre艣li膰 zmiany
spo艂eczno-ekonomiczne zachodz膮ce w instytucjach
spo艂eczno-politycznych. Jeff Goodwin podaje dwie definicje
rewolucji. Pierwsze, szerokie poj臋cie, gdzie rewolucja jest
„jakimkolwiek i ka偶dym przypadkiem, w kt贸rym pa艅stwo lub
polityczny re偶im jest obalony i tym samym przekszta艂cony przez
powszechny ruch w gwa艂towny, niezgodny z zasadami spos贸b, przy
u偶yciu 艣rodk贸w pozaprawnych”; i w膮skie poj臋cie, w kt贸rym
„rewolucje poci膮gaj膮 za sob膮 nie tylko masow膮 mobilizacj臋 i
zmian臋 re偶imu, ale tak偶e szybk膮 i fundamentaln膮 spo艂eczn膮,
ekonomiczn膮 i kulturow膮 zmian臋, kt贸ra nast臋puje podczas lub
zaraz po walkach o w艂adz臋 w kraju”. Jack Goldstone okre艣la
rewolucje jako „pr贸b臋 przekszta艂cenia instytucji politycznych,
kt贸rej towarzyszy oficjalna lub nieoficjalna masowa mobilizacja oraz
niezinstytucjonalizowane dzia艂ania podwa偶aj膮ce w艂adze rz膮dz膮ce
w kraju”.
Rewolucja
ma miejsce w贸wczas, gdy dwie lub wi臋cej grup ludzi nie mo偶e doj艣膰
do porozumienia w normalnym procesie podj臋cia decyzji tradycyjnego
dla danego systemu politycznego, a jednocze艣nie posiada
wystarczaj膮co du偶膮 ilo艣膰 zasob贸w do wykorzystania si艂y w celu
osi膮gni臋cia swych cel贸w. Druga generacja teoretyk贸w
postrzega艂a
rozw贸j rewolucji jako dwuetapowy proces: pewna zmiana powoduje now膮
sytuacj臋, kt贸ra stwarza okazj臋 wyst膮pienia rewolucji. W tym
przypadku wydarzenie, kt贸re w przesz艂o艣ci nie by艂oby przyczyn膮
rewolucji (np.: wojna, zamieszki, ubogie zbiory), teraz mo偶e si臋
okaza膰 wa偶nym czynnikiem rewolucji. Jednak偶e, gdy w艂adze s膮
艣wiadome zagro偶enia, mog膮 zapobiec rewolucji (za pomoc膮 reformy
lub represji).
Wiele
wczesnych studi贸w nad rewolucj膮 skupia艂o si臋 zazwyczaj na
czterech klasycznych „Wielkich Rewolucjach”, postrzeganych jako
s艂awne i niekontrowersyjne przyk艂ady pasuj膮ce do wszystkich
definicji rewolucji: wielka rewolucja (1688), rewolucja francuska
(1789–1799), rosyjska rewolucja (1917) i chi艅ska rewolucja
(1927–1949). W mi臋dzyczasie naukowcy zacz臋li analizowa膰 setki
innych wydarze艅 jako rewolucje. R贸偶nice w definicjach i
podej艣ciach da艂y pocz膮tek nowym definicjom i wyja艣nieniom.
Krytyka
teorii drugiego pokolenia przyczynia艂a si臋 do powstania teorii
trzeciego pokolenia, w kt贸rego sk艂ad wchodzili tacy pisarze jak:
Theda Skocpol, Barrignton Moore, Jeffrey Paige. Rozwin臋li oni teori臋
marksist贸w dotycz膮c膮 konfliktu klas, k艂ad膮c szczeg贸lny nacisk
na konflikty rolnicze, konflikty pa艅stwa z niezale偶nymi grupami
elit. Rozwa偶ali te偶 wp艂yw wsp贸艂zawodnictwa mi臋dzy pa艅stwami w
zakresie gospodarczym i militarnym na zmiany polityczne wewn膮trz
kraju. Dzie艂o Skocpol „Pa艅stwa i Spo艂eczne Rewolucje” sta艂o
si臋 jednym z najbardziej rozpoznawalnych prac trzeciego pokolenia.
Skocpol zdefiniowa艂a rewolucj臋 jako: „gwa艂towne zmiany ustroju
spo艂ecznego i klasowego… kt贸remu towarzysz膮 przewroty wywo艂ane
cz臋艣ciowo przez ni偶sze klasy spo艂eczne”, okre艣laj膮c
jednocze艣nie rewolucje jako kumulacje wielowarstwowych konflikt贸w
elit pa艅stwowych z ni偶szych klasami spo艂ecznymi.
Z
ko艅cem lat 80. XX wieku nowe prace naukowe zacz臋艂y kwestionowa膰
dominuj膮ce teorie trzeciego pokolenia. Wcze艣niejsze teorie musia艂y
stawi膰 czo艂a nowym, rewolucyjnym wydarzeniom, kt贸rych nie by艂y w
stanie zdefiniowa膰. Ira艅skie oraz nikaragua艅skie rewolucje z 1979
roku, rewolucja EDSA na Filipinach w 1986 roku, a tak偶e Jesie艅
Narod贸w w Europie z 1989 roku, pokaza艂y, 偶e koalicja pomi臋dzy
klasami jest w stanie obali膰 silne re偶imy poprzez demonstracje i
strajki zbiorowe w bezkrwawych rewolucjach. Definicja
rewolucji rozumiana jako krwawy konflikt i walka klas (odnosz膮ca si臋
g艂贸wnie do Europy), przesta艂a by膰 aktualna.
Rodzaje
rewolucji politycznych i socjoekonomicznych
Niekt贸re
typy rewolucji opisane w literaturze nauk spo艂ecznych:
Wielkie
rewolucje – rewolucje, poprzez kt贸re dokonywane s膮 zmiany zar贸wno
w strukturach ekonomicznych, spo艂ecznych, jak i instytucjach
politycznych; np. rewolucja
francuska(1789)
lub rewolucja
rosyjska (1917)
oraz islamska rewolucja w Iranie.
Rewolucje
polityczne – rewolucje, kt贸re zmieniaj膮 jedynie instytucje
pa艅stwowe
Rewolucje
spo艂eczne – rewolucje zapocz膮tkowane przez lokalne rewolty klas
ni偶szych
Rewolucje
elit lub rewolucje klas wy偶szych (ang. revolutions from above) –
radykalne reformy przeprowadzone przez elity kontroluj膮ce
bezpo艣rednio mobilizacj膮 mas
Proletariackie
lub komunistyczne rewolucje – rewolucje natchnione ideologi膮
marksistowsk膮, kt贸rej g艂贸wnym celem jest zast膮pienie kapitalizmu
komunizmem
Niepomy艣lne
(ang. failed) lub bezowocne rewolucje (ang. abortive) – rewolucje,
kt贸re nie doprowadzi艂y do zdobycia w艂adzy po chwilowym zwyci臋stwie
lub wielkiej mobilizacji
Bezkrwawe
„rewolucje” (cz臋sto nazywane kolorowymi „rewolucjami” w
okresie po zimnej
wojnie) – stosunkowo nowe zjawisko, w kt贸rym przy niskim stopniu
przemocy nast臋puje „rewolucyjna” zmiana polityczna,
ograniczaj膮ca si臋 zazwyczaj do wymiany rywalizuj膮cych grup w
ramach tzw. klasy politycznej.wiki.
Cytaty:
(…)
ludzie buntuj膮 si臋 nie wtedy, kiedy jest najwi臋ksze nasilenie
represji systemu, lecz w贸wczas, kiedy nast臋puje poprawa sytuacji.
Wtedy od razu pojawia si臋 pytanie: je偶eli mo偶e by膰 troch臋
lepiej, to dlaczego nie ma by膰 jeszcze lepiej? Autor: Edmund
Wnuk-Lipi艅ski, O rewolucji (rozmowy na koniec wieku 3)
-Masy
ludowe s膮 gotowe zawsze do ofiar; s膮 one brutaln膮, nieokie艂znan膮
si艂膮, zdoln膮 przez heroiczne czyny urzeczywistni膰 cele pozornie
niemo偶liwe do osi膮gni臋cia.
Autor:
Micha艂 Bakunin
-My
nie stoimy ponad histori膮, my podlegamy jej prawom. Rewolucja jest
nieuchronnym nast臋pstwem og贸lnego kryzysu systemu; jej
organizacyjne i programowe przygotowanie zmniejsza jej spo艂eczne
koszty. Je艣li co艣 jest tu zbrodni膮 przeciw pokojowi wewn膮trz
kraju, to polityka panuj膮cej biurokracji, kt贸ra najpierw stara si臋
zdezorganizowa膰 i pozbawi膰 艣wiadomo艣ci politycznej masy, a potem
pr贸buje z艂ama膰 rewolucyjny ruch mas 艣rodkami zbrojnej przemocy.
Autorzy:
Jacek Kuro艅, Karol Modzelewski, List otwarty do partii, 1964
Rewolucja
seksualna lub rewolucja obyczajowa –
radykalne zmiany spo艂eczno-obyczajowe w cywilizacji zachodniej
prze艂omu lat 60. i 70. XX wieku.
To
niezwykle szerokie poj臋cie odnosi si臋 nie tylko do zmiany w
obyczajowo艣ci seksualnej i pewnych trend贸w w zachowaniach
seksualnych, ale 艣ci艣le wi膮偶e si臋 tak偶e z przewrotem
dotychczasowej hierarchii warto艣ci spo艂ecznych, nowymi ideologiami,
ruchami spo艂ecznymi i okre艣lonymi wydarzeniami prawno-politycznymi.
Rewolucja
obyczajowa by艂a wynikiem ogromnych przemian spo艂ecznych,
politycznych i gospodarczych, jakie zaistnia艂y w wysokorozwini臋tych
krajach kapitalistycznych w drugiej po艂owie XX wieku.
Przemiany
charakteryzuj膮ce rewolucj臋 obyczajow膮 (od
po艂owy lat 60tych 艣wiat stan膮艂 na g艂owie, w por贸wnaniu do
poprzedniego konserwatywnego kt贸ry wtedy umar艂,
narodzi艂
si臋 nowy liberalny)
•
Rosn膮ce
niezadowolenie z rozwarstwienia w poziomie 偶ycia, presti偶u i
wp艂ywach w administracji i 偶yciu politycznym mi臋dzy rodzinami
robotniczymi, rolniczymi i mniejszo艣ciami etniczno-rasowymi a
elitami z klas wy偶szych.
•
Bunt
m艂odzie偶y przeciwko pos艂usze艅stwu rodzicom i nauczycielom
(„Zabrania
si臋 zabrania膰!”).
•
Rozw贸j
awangardowego kina artystycznego, a dzi臋ki 艣mia艂ym i nierzadko
skandalicznym produkcjom filmowym s艂awy doczekali si臋 tacy
re偶yserzy i scenarzy艣ci, jak: Ingmar Bergman, Vilgot Sj枚man, Lars
von Trier, Paul Verhoeven, Ernst Hofbauer, Russ Meyer, Gerard
Damiano, Roger Vadim, Fran莽ois Truffaut, Pier Paolo Pasolini,
Bernardo Bertolucci, Marco Ferreri, Antonio Mercero, czy Sh艒hei
Imamura i Nagisa 艑shima.
•
Rozw贸j
popkultury i szczyty popularno艣ci popowych, rockowych i
psychodelicznych zespo艂贸w muzycznych, takich jak: The Beatles, The
Rolling Stones, The Who, The Doors, The Animals, Jefferson Airplane,
Deep Purple, Iron Butterfly, Pink Floyd, Genesis, Led Zeppelin i
Queen.
•
Organizowanie
otwartych zlot贸w, festiwali muzycznych i happening贸w pod go艂ym
niebem.
•
Narodziny
subkultur m艂odzie偶owych, takich jak: modsi, hippisi, metalowcy,
punki i skinheadzi.
•
Wulgaryzacja
j臋zyka, popularyzacja slangu i ch臋膰 prowokowania obsceniczno艣ci膮
w mowie, wygl膮dzie i w sztuce.
•
Deklarowane
odrzucenie pogoni za karier膮, pieni膮dzem i konsumpcyjnego stylu
偶ycia.
•
Zanegowania
autorytet贸w i kryzys zaufania do instytucji spo艂ecznych i
politycznych, takich jak: rodzina, szko艂a, Ko艣ci贸艂, s膮downictwo,
wojsko i policja.
•
Kult
d膮偶enia do maksymalnej niezale偶no艣ci, wolno艣ci i samorealizacji
jednostki oraz daleko posuni臋tej tolerancji czy permisywizmu.
•
Wzrost
zainteresowania filozofiami egzystencjaln膮 i marksistowsk膮 w formie
trockizmu, guevaryzmu, maoizmu, a tak偶e pacyfistycznymi has艂ami
Mahatmy Gandhiego.
•
Wzrost
zainteresowania doktrynami Hare Kryszny, hinduizmu i buddyzm, a tak偶e
praktykami okultyzmu, satanizmu i New Age.
•
Odmawianie
chodzenia do szko艂y, rezygnacja ze studi贸w, ucieczki z dom贸w i
przedk艂adanie wiecznej w艂贸cz臋gi nad osiad艂y tryb 偶ycia.
•
Popularyzacja
za偶ywania r贸偶nego rodzaju substancji psychotropowych, w tym
narkotyk贸w.
•
Upowszechnienie
si臋 czytelnictwa literatury psychologicznej i seksuologicznej –
艣wietno艣ci doczeka艂y si臋 dzie艂a naukowe Zygmunta Freuda,
Clellana Forda,Franka Beacha, Wilhelma Reicha czy Margaret Mead.
•
Wzrost
zainteresowania sprawami zwi膮zanymi z ludzkim cia艂em, p艂ciowo艣ci膮
gender i seksualno艣ci膮
•
Wzrost
tolerancji wobec nago艣ci: upowszechnienie si臋 naturyzmu, z drugiej
strony moda ods艂aniaj膮ca cia艂o, np. minisp贸dniczka.
•
Upowszechnienie
si臋 stosowania sztucznych metod antykoncepcji, przedma艂偶e艅skich
kontakt贸w seksualnych bez zobowi膮za艅 z wieloma partnerami, 偶ycia
kochank贸w bez 艣lubu, a tak偶e poligamicznych zwi膮zk贸w w tzw.
„komunach hippisowskich” („Wolna mi艂o艣膰”),
•
Otwarcie
pierwszych wsp贸艂czesnych obiekt贸w z imprezami i gad偶etami
erotycznymi, takich jak: sex shopy, kina porno, dyskoteki dla
doros艂ych, nocne lokale zchippendalesami, peep showy, swinger cluby
i darkroomy.
•
Skokowy
wzrost liczby zaka偶e艅 chorobami wenerycznymi, w tym epidemia HIV,
wzrost liczby aborcji oraz ci膮偶 u nieletnich i to pomimo wi臋kszej
dost臋pno艣ci 艣rodk贸w antykoncepcyjnych oraz wi臋kszej ich
niezawodno艣ci.
•
Wzrost
zachowa艅 autodestrukcyjnych zwi膮zanych ze stosowaniem alkoholu,
narkotyk贸w i przemocy w艣r贸d kobiet. (ka偶da
faza ucisku by艂a n臋kana epidemiami.)
•
Walki
o prawa kobiet (druga fala feminizmu), mniejszo艣ci seksualnych,
rasowych (np. Marsz na Waszyngton), etnicznych i religijnych.
•
Protesty
przeciwko wojnie w Wietnamie, wy艣cigowi zbroje艅 i kampania
obywatelskiego niepos艂usze艅stwa („Make love – not war!”).
•
Na
bazie niezadowolenia spo艂ecznego i rozruch贸w studenckich
wyro艣ni臋cie grup terrorystycznych takich jak: Czerwone Brygady,
Akcja Bezpo艣rednia i Frakcja Czerwonej Armii z jednej strony oraz
Kraj Bask贸w i Wolno艣膰 i Irlandzka Armia Republika艅ska z drugiej.
Za
jedne z przyczyn tych przemian spo艂ecznych uwa偶a si臋 tak偶e
wyprodukowanie pigu艂ki antykoncepcyjnej i opublikowanie Raportu
Kinseya, w kt贸rym naukowcy og艂osili, 偶e 86% doros艂ych ludzi 偶yje
w sprzeczno艣ci z dotychczasowym kodeksem obyczajowym ameryka艅skiego
spo艂ecze艅stwa.
Z
rewolucj膮 obyczajow膮 powi膮zane by艂y r贸wnie偶 ekologizm oraz
postawy pacyfistyczne, anarchistyczne
i
antyglobalistyczne, kt贸re najwyra藕niej by艂y reprezentowane przez
hippis贸w czy punk贸w.
Kulminacyjne
wydarzenia
•
Happening
Human Be-In w San Francisco (1967).
•
Festiwale
w Monterey (1967) i w Woodstock (1969).
•
Festiwal
呕ycia w czasie trwania Konwencji Demokrat贸w w Chicago (1968).
•
Festiwal
na brytyjskiej wyspie Wight (1968-1970).
•
Zamieszki
gejowskie Stonewall riots w Nowym Jorku (1969).
•
Demonstracje
antywojenne i rewolty anarchistyczne zainicjowane przez student贸w,
zwi膮zkowc贸w (g艂贸wnie robotnik贸w) i komunist贸w w wielu miastach
Francji (Paryski Maj), Niemiec Zachodnich, W艂och (np. Gor膮ca
Jesie艅), Hiszpanii, Stan贸w Zjednoczonych, Meksyku i Japonii, a
tak偶e w mniejszym stopniu w Australii,Nowej Zelandii, Kanadzie,
Wielkiej Brytanii, Belgii, Holandii, Danii, Szwecji i w Austrii
(1968/1969).
•
Strajk
kobiecy na Islandii (1975).
Skutki
prawne
•
Zniesienie
ustaw zabraniaj膮cych kobietom zam臋偶nym aktywno艣ci zawodowej,
m.in. w Stanach Zjednoczonych (1964), Francji (1965) i w Holandii
(1966).
•
Przyznanie
pe艂nych praw wyborczych kobietom w Szwajcarii (1971), Andorze i San
Marino (1973) i w Portugalii (1974).
•
Wprowadzenie
lub liberalizacja ustaw o separacjach i rozwodach cywilnych, m.in. w
Kanadzie (1968), W艂oszech (1970), Portugalii (1975) i w Hiszpanii
(1980/1981).
•
Depenalizacja
konkubinat贸w w Bawarii (1969).
•
Wprowadzenie
lub urzetelnienie obowi膮zkowej edukacji seksualnej w szko艂ach
publicznych, a w niekt贸rych krajach tak偶e w szko艂ach prywatnych.
•
Zniesienie
przez S膮d Najwy偶szy Stan贸w Zjednoczonych praw stanowych
zabraniaj膮cych stosowania 艣rodk贸w antykoncepcyjnych (1965).
•
Dopuszczenie
do sprzeda偶y pigu艂ki antykoncepcyjnej, m.in. w Stanach
Zjednoczonych (1960), Australii, Wielkiej Brytanii, Niemczech
Zachodnich i Holandii (1961), Francji (1967), Kanadzie i Nowej
Zelandii (1969), W艂oszech (1971) i w Hiszpanii (1978).
•
Legalizacja
aborcji lub liberalizacja prawa aborcyjnego, m.in. w Wielkiej
Brytanii (1967), Kanadzie (1969), Finlandii (1970), Stanach
Zjednoczonych i Danii (1973), Szwecji (1974), Francji i Austrii
(1975), Niemczech Zachodnich (1976), Izraelu i Nowej Zelandii (1977),
W艂oszech i Luksemburgu (1978), Norwegii (1979) i w Holandii
(1980/1981).
•
Dekryminalizacja
prostytucji.
•
Legalizacja
pornografii, m.in. w Danii i Holandii (1967-1969), Szwecji (1971),
Niemczech Zachodnich (1973) i we W艂oszech (1976).
•
Zniesienie
kar za dobrowolne kontakty homoseksualne, m.in. w Illinois (jako
pierwszym stanie USA, 1962), Izraelu (1963), Anglii i Walii (1967,
Sexual Offences Act 1967), Niemczech Zachodnich i Kanadzie (1969),
Austrii i Finlandii (1971), Norwegii (1972), Malcie (1973) i w
Hiszpanii (1978).
•
Uchwalenie
prawa do rejestracji konkubinat贸w (w tym tak偶e jednop艂ciowych) w
Holandii (1979).
•
Wyj臋cie
spod prawa miejskiego anarchistycznej dzielnicy Christianii w
Kopenhadze w ramach tzw. „eksperymentu socjalnego”
(1973).-istnieje do dzisiaj.
Konflikt
pokole艅
W
latach 60. gwa艂towne uprzemys艂owienie, rozw贸j technologii,
niekontrolowana migracja ze wsi do miast i post臋p w dziedzinie
medycyny przyczyni艂y si臋 do znacz膮cej poprawy warunk贸w 偶ycia
ca艂ych spo艂eczno艣ci, szczeg贸lnie w Europie Zachodniej i w
Japonii, w kt贸rych zmiany te dokona艂y si臋 najszybciej. Nad
spo艂ecze艅stwami kraj贸w wysokorozwini臋tych przesta艂y ju偶 wisie膰
widma g艂odu, braku miejsca zamieszkania, bezrobocia i 艣miertelnych
epidemii. Podstawowe potrzeby cz艂owieka zosta艂y ju偶 w pe艂ni
zaspokojone, dlatego te偶 w duchu rozwijaj膮cego si臋 pracoholizmu i
konsumpcjonizmu, wielu ludzi, zw艂aszcza m艂odych, zacz臋艂o zdawa膰
sobie spraw臋 z ogranicze艅 wolno艣ci jednostki przez w艂adz臋
pieni膮dza i z ubocznych skutk贸w modernizacji. Z jednej strony
wszechobecny dobrobyt i konsumpcjonizm, dynamiczny rozw贸j wielkich
aglomeracji i znacz膮ce osi膮gni臋cia technologiczne. Z drugiej za艣
wci膮偶 powszechna dyskryminacja mniejszo艣ci etniczno-rasowych,
bieda w poprzemys艂owych miastach i w dzielnicach zamieszkanych przez
imigrant贸w, brak wystarczaj膮cych 艣wiadcze艅 socjalnych dla
robotnik贸w i degradacja 艣rodowiska naturalnego. Uczuciom dumy z
post臋pu cywilizacyjnego towarzyszy艂y uczucia niespe艂nionych
nadziei, niepewno艣ci jutra i strachu przed przysz艂o艣ci膮, czy te偶
trudno艣ci odnalezienia si臋 we wsp贸艂czesnym, niezwykle szybko
zmieniaj膮cym si臋 艣wiecie.
Zar贸wno
ameryka艅ska, europejska, australijska, jak i japo艅ska m艂odzie偶
urodzona w powojennym boomie demograficznym i przyzwyczajona do 偶ycia
w luksusie, nie zna艂a trudno艣ci okresu wojennego, a warto艣ci i
zasady wa偶ne dla ich rodzic贸w, dla nich nie mia艂y tak istotnego
znaczenia. Rodzice, szko艂y, uczelnie i Ko艣cio艂y pr贸bowa艂y
kontrolowa膰 zachowania m艂odzie偶y, narzuca膰 im swoje systemy
warto艣ci i pogl膮dy oraz zmusza膰 do uznawania tych zasad moralnych
i etycznych, kt贸re wyznawa艂a ogromna wi臋kszo艣膰 danego
spo艂ecze艅stwa. Ale osoby nastoletnie i dwudziestoletnie mia艂y
poczucie w艂asnej to偶samo艣ci, wola艂y samodzielnie poszukiwa膰
sensu
偶ycia
i pod膮偶a膰 w艂asnymi 艣cie偶kami. Zrozumienia, wsparcia i
spe艂nienia szuka艂y w ko艂ach r贸wie艣niczych, powstaj膮cych jak
grzyby po deszczu fanklubach muzycznych, subkulturach m艂odzie偶owych
i r贸偶nego rodzaju czasopismach. Dzi臋ki muzyce popularnej rozkwit艂
przemys艂 muzyczny, wspierany przez telewizj臋, radia tranzystorowe i
p艂yty d艂ugograj膮ce. Lecz muzyka The Beatles, The Rolling Stones
czy The Animals na og贸艂 nie by艂a akceptowana przez osoby po 30
roku 偶ycia. Uwa偶a艂y one bowiem, 偶e beatlemania jest to偶sama z
demoralizacj膮 m艂odzie偶y i wypaczeniem kultury w klasycznym uj臋ciu.
M艂odzie偶 odrzuca艂a wszystko, co charakteryzowa艂o 艣wiat
doros艂ych. Pocz膮wszy od rywalizacji zawodowej i politycznej,
moralno艣ci i uczestnictwie w praktykach religijnych, a na modzie
sko艅czywszy. Powi臋ksza艂a si臋 zatem przepa艣膰 mi臋dzypokoleniowa.
Rodzice i nauczyciele stracili autorytet u m艂odzie偶y. Nasili艂y si臋
wagary, ucieczki z dom贸w i pope艂nianie wykrocze艅 przez
skontestowanych m艂odocianych.
Ale
pomimo bardzo wyra藕nego konfliktu pokole艅, pod wp艂ywem nowych idei
znaczna cz臋艣膰 starszej generacji zacz臋艂a zdawa膰 sobie spraw臋
ze staro艣wiecko艣ci powszechnie obowi膮zuj膮cych system贸w
normatywnych, konformizmu. Zmieni艂a wi臋c stosunek do podzia艂贸w
p艂ci, ma艂偶e艅stw, rozwod贸w i seksu. Po raz pierwszy w historii
Zachodu to doro艣li zacz臋li dostosowywa膰 si臋 do trend贸w
panuj膮cych w艣r贸d nastolatk贸w i dwudziestolatk贸w i od swych
dzieci przyswaja膰 wiele styl贸w w ubiorze, wzor贸w zachowa艅 i
pogl膮d贸w. Z tego powodu wielu rodzic贸w odrzuci艂o model surowego
wychowania w poczuciu odpowiedzialno艣ci i dyscypliny na rzecz
pozbawionego stosowania kar cielesnych, zakaz贸w spotka艅
towarzyskich czy zakazu ogl膮dania telewizji. Dobro dzieci (rozumiane
tak偶e poprzez daleko posuni臋t膮 tolerancj臋 dla ich wybryk贸w)
sta艂o si臋 nadrz臋dnym celem w rodzinach, za艣 obowi膮zki rodzic贸w
wobec swych pociech sta艂y si臋 wa偶niejsze, ni偶 ich prawa wobec
nich. Osoby nastoletnie i dwudziestoletnie wydawa艂y si臋 zdominowa膰
wi臋kszo艣膰 dziedzin 偶ycia. Liczne firmy produkuj膮ce i media
zauwa偶y艂y w艣r贸d nich potencjalnych i bardzo znacz膮cych klient贸w.
Sponsorowa艂y m艂odzie偶owe organizacje i festiwale muzyczne,
przygotowywa艂y specjalnie dla nich audycje radiowe i telewizyjne
oraz emitowa艂y reklamy skierowane przede wszystkim do os贸b poni偶ej
25 roku 偶ycia. Za艣 firmy kosmetyczne i odzie偶owe na rynek
wypuszcza艂y kreacje i produkty zgodne z oczekiwaniami m艂odego
pokolenia.
Rewolty
studenckie
Dla
student贸w decyduj膮c膮 przyczyn膮 bunt贸w by艂 konflikt wok贸艂
systemu nauczania w szko艂ach wy偶szych. Studenci byli lud藕mi
doros艂ymi i cho膰 niekt贸rzy wci膮偶 pozostawali na utrzymaniu
rodzin, to jednak w sporej cz臋艣ci pracowali dorywczo i nierzadko
dysponowali wi臋kszymi, lub przynajmniej por贸wnywalnymi maj膮tkami,
jak ich rodzice. Brali czynny udzia艂 w 偶yciu politycznym, ale nie
mieli wp艂ywu na w艂asne uczelnie, gdzie obowi膮zywa艂y stare
programy studi贸w, kt贸re nie przygotowywa艂y do 偶ycia i pracy
zawodowej, jak i kompletnie ogranicza艂y indywidualne my艣lenie i nie
pozwala艂y na rozwijanie w艂asnych, niepowtarzalnych umiej臋tno艣ci.
Studia mia艂y charakter bardzo sformalizowany i niedostosowany do
aktualnych potrzeb. Panowa艂o w nich pe艂ne uzale偶nienie od
zwierzchno艣ci akademickiej i m艂odzie偶 nie by艂a dopuszczana do
g艂osu. Studenci pragn臋li zwi臋kszy膰 sw贸j udzia艂 w zarz膮dzaniu
uczelniami. Wyst臋powali przeciwko np. zbyt ma艂ej ilo艣ci miejsc w
stosunku do kandydat贸w na studia, rosn膮cym op艂atom za edukacj臋 na
szczeblu wy偶szym, formom oceniania i korupcji w艣r贸d w艂adz
akademickich. Manifestowali tak偶e sprzeciw wobec ca艂ych aparat贸w
pa艅stwowych i zw艂aszcza w krajach zachodnioeuropejskich i w Japonii
wi膮zali si臋 ze 艣rodowiskami anarchokomunistycznymi. Tak du偶e
konflikty mi臋dzypokoleniowe i kontrasty spo艂eczne doprowadza艂y do
nierzadkich wybuch贸w strajk贸w i demonstracji studenckich przeciwko
tradycyjnym warto艣ciom spo艂ecznym i kulturowym oraz administracji i
instytucjom
pa艅stwowym ograniczaj膮cym swobod臋 dzia艂ania. By艂o
to zjawisko og贸lno艣wiatowe, zauwa偶alne nie tylko w
kapitalistycznych krajach wysokorozwini臋tych, kt贸re szczeg贸lnie
nasili艂o si臋 w latach 1968 i 1969.
W
Stanach Zjednoczonych, Australii i w Nowej Zelandii niezadowolenie
by艂o spowodowane przede wszystkim dyskryminacj膮 mniejszo艣ci
etnicznych i rasowych (Indian, Metys贸w, Afroamerykan贸w, Aborygen贸w
czy Maorys贸w) oraz wojn膮 wietnamsk膮. W pa艅stwach tych zaostrzy艂y
si臋 bowiem konflikty mi臋dzy bogatymi i biednymi warstwami
spo艂ecze艅stw, poniewa偶 poborowi wysy艂ani do Wietnamu Po艂udniowego
pochodzili w wi臋kszo艣ci z tych ostatnich. Studenci pochodz膮cy na
og贸艂 z zamo偶niejszych rodzin nie podlegali poborowi do wojska. I
cho膰 pocz膮tkowo w Stanach Zjednoczonych poparcie dla wojny
wietnamskiej by艂o bardzo du偶e, z czasem znaczna wi臋kszo艣膰
Amerykan贸w u艣wiadomi艂a sobie, 偶e dzia艂ania wojsk ameryka艅skich
w Wietnamie Po艂udniowym s膮 zbrodnicze, a nawet ludob贸jcze.
Doprowadzi艂o to do ogromnego spadku zaufania do si艂 zbrojnych i
instytucji rz膮dowych. Pierwsze bunty wybuch艂y na uniwersytetach
Michigan w Detroit, Kalifornijskim w Berkeley, Harvardzie w Cambridge
i Columbii w Nowym Jorku. Pacyfistyczne i antyrasistowskie strajki na
najbardziej presti偶owych uczelniach w kraju sta艂y si臋 podwalin膮
og贸lnonarodowego oporu przeciwko polityce prezydenta Lyndona
Johnsona i prawom stanowym G艂臋bokiego Po艂udnia. Wiele z nich
sko艅czy艂o si臋 tragicznie dla kilkuset os贸b i ich rodzin.
Z
kolei na Starym Kontynencie strajki na uniwersytetach Edynburskim,
Hull i Keele w Wielkiej Brytanii, Katolickim Uniwersytecie Leuven w
Belgii, uniwersytetach Hanowerskim, Johanna Wolfganga Goethego czy
Wolnym Uniwersytecie Berlina w Niemczech Zachodnich oraz na
uniwersytetach Mediola艅skim, Piza i Sapienzawe W艂oszech i przede
wszystkim na uniwersytetach Nanterre i na Sorbonie we Francji
doprowadzi艂y do demonstracji i zamieszek w o艣rodkach akademickich i
w miastach przemys艂owych w niemal ca艂ej Europie Zachodniej.
Poci膮gn臋艂y one za sob膮 zwi膮zki zawodowe, cz艂onk贸w lewicowych
partii politycznych, intelektualist贸w, ekolog贸w i imigrant贸w. W
szczytowym okresie ostatnich dni maja i na pocz膮tku czerwca 1968
roku we Francji (Paryski Maj) wed艂ug r贸偶nych ocen strajkowa艂o
nawet 10 do 15 milion贸w os贸b. Okupowano uczelnie, fabryki i
pa艅stwowe urz臋dy, palono samochody, dewastowano przystanki
autobusowe, stacje metra, sklepy i restauracje. Wrzenie by艂o na tyle
powa偶ne, 偶e rz膮d prezydenta Charles’a de Gaulle’a zagrozi艂
wprowadzeniem stanu wojennego. Nie
inaczej by艂o w Japonii, w kt贸rej protesty wybuch艂e na
uniwersytetach Japo艅skim, Tokijskim, Waseda, Meiji i Kei艒 rozla艂y
si臋 na ponad 370 uczelni wy偶szych w ca艂ym kraju, a wiele spo艣r贸d
nich z powodu brutalnych zamieszek, stawiania barykad i podpale艅
zosta艂o zamkni臋tych na czas rozruch贸w, czyli na kilka miesi臋cy. W
niekt贸rych miastach Japonii zamieszki ogranicza艂y si臋 nie tylko do
teren贸w uniwersyteckich, ale tak偶e do budynk贸w rz膮dowych,
posterunk贸w policji, szpitali wojskowych, dworc贸w kolejowych,
port贸w lotniczych oraz znienawidzonych ameryka艅skich baz wojskowych
i plac贸wek dyplomatycznych. Niemal wszystkie z tych rozruch贸w
doprowadzi艂y do mniejszych lub wi臋kszych star膰 z si艂ami
porz膮dkowymi, a niekiedy nawet z wojskiem, jak chocia偶by w Pary偶u,
Lille, Lyonie, Montpellierze, Bordeaux, Tuluzie, Bonn, Essen,
Karlsruhe, Hanowerze, Stuttgarcie, Frankfurcie, Berlinie Zachodnim,
Madrycie, Barcelonie, Bilbao, San Sebasti谩n, Atenach, Meksyku (Noc
Tlatelolco) czy te偶 w Tokio, Kioto i na Okinawie. Kryzys
i parali偶 spo艂eczno-polityczny w niekt贸rych pa艅stwach by艂 na
tyle bardzo powa偶ny, i偶 wydawa艂o si臋, 偶e np. Niemcy Zachodnie,
Francja i Japonia s膮 na skraju wojny partyzanckiej albo rewolucji
marksistowskiej. Sko艅czy艂o si臋 jednak na wielkich reformach
administracyjnych oraz przedterminowych wyborach prezydenckich i
parlamentarnych w niekt贸rych pa艅stwach. Rewolty te dokona艂y
g艂臋bokich zmian w 艣wiadomo艣ci
spo艂ecze艅stw.
脫wcze艣ni
studenci, okre艣lani jako „pokolenie '68” stali si臋 po kilku lub
kilkunastu latach elit膮 spo艂eczn膮 i polityczn膮 w swoich krajach.
Emancypacja
kobiet i mniejszo艣ci seksualnych
Obok
nastolatk贸w i student贸w w obronie swoich praw stawa艂y r贸wnie偶
kobiety i mniejszo艣ci seksualne. R贸wnouprawnienie nie we wszystkich
spo艂ecze艅stwach by艂o spraw膮 oczywist膮. Nawet w tak
demokratycznych krajach, jak Stany Zjednoczone, Kanada czy
Szwajcaria, kobiety styka艂y si臋 z nier贸wno艣ci膮 i z
dyskryminacj膮. Ale opr贸cz walki o zniesienie ostatnich przepis贸w
segreguj膮cych cz艂owieka ze wzgl臋du na p艂e膰, feministki walczy艂y
tak偶e o wi臋kszy udzia艂 w 偶yciu publicznym, o r贸wne szanse
zawodowe, o prawo do planowanego rodzicielstwa i o wprowadzenie
obiektywnej edukacji seksualnej do szk贸艂. Domaga艂y si臋 r贸wnie偶
zwr贸cenia uwagi na tak powa偶ne i powszechne problemy, jak
molestowanie seksualne, gwa艂t i przemoc domowa. Zak艂ada艂y na
niespotykan膮 dot膮d skal臋 schroniska dla kobiet i dzieci
wykorzystywanych seksualnie i maltretowanych fizycznie czy
psychicznie przez cz艂onk贸w swych rodzin. W wi臋kszo艣ci
spo艂ecze艅stw kobiety wci膮偶 by艂y uto偶samiane ze stereotypowymi
rolami wiernych ma艂偶onek i opieku艅czych matek, od kt贸rych
oczekiwano przedma艂偶e艅skiej niewinno艣ci seksualnej, uleg艂o艣ci
wobec m臋偶czyzn, sumienno艣ci w wykonywaniu prac domowych i
wybitnego po艣wi臋cania si臋 rodzinie. Feministki drugiej fali
stara艂y si臋 skutecznie zmieni膰 ten 艣cis艂y podzia艂 r贸l g艂osz膮c
has艂a budzenia 艣wiadomo艣ci oraz teorie z zakresu socjologii p艂ci
zwiastuj膮c tym samym utworzenie w przysz艂o艣ci nowego kierunku
akademickiego, jakim jest gender studies. Towarzyszy艂y temu liczne
kampanie, strajki i zak艂adanie organizacji feministycznych. Ponadto
druga fala feminizmu anga偶owa艂a si臋 we wzbogacenie kultury i
cywilizacji warto艣ciami kobiecymi, np. poprzez tw贸rczo艣膰
artystyczn膮 i dzia艂alno艣膰 licznych stowarzysze艅 czy fundacji.
Zak艂ada艂y kobiece wydawnictwa, czasopisma, ksi臋garnie, kawiarnie,
teatry, zespo艂y muzyczne, stacje radiowe, stacje telewizyjne i grupy
filmowe. Najbardziej znanym symbolem ameryka艅skiego feminizmu
drugiej fali sta艂a si臋 Betty Friedan, kt贸ra w ksi膮偶ce „Mistyka
kobieco艣ci” da艂a do zrozumienia, 偶e kobiety nie powinny wstydzi膰
si臋 swych marze艅 i ambicji zwi膮zanych z wykszta艂ceniem i karier膮
zawodow膮.
Wyzwalaj膮ce
si臋 kobiety coraz wyra藕niej buntowa艂y si臋 przeciwko podw贸jnym
standardom normatywnym, zgodnie z kt贸rymi w sferze seksualnej
m臋偶czyznom wolno by艂o wiele, a kobietom nic. Zacz臋艂y one
odrzuca膰 seks w rozumieniu wy艂膮cznie reprodukcyjnym i obowi膮zku
po偶ycia ma艂偶e艅skiego, a zacz臋艂y si臋 domaga膰 czerpania z niego
tak偶e satysfakcji. W zwi膮zku z tym wiele m艂odych kobiet otwarcie
manifestowa艂o swoje zainteresowanie m臋偶czyznami i sprawami
zwi膮zanymi z seksualno艣ci膮 cz艂owieka. Prze艂amywa艂y wymuszon膮
przez spo艂ecze艅stwo skromno艣膰 i niewinno艣膰 coraz ch臋tniej
prowokuj膮c i szokuj膮c obscenicznym zachowaniem i wygl膮dem.
Ubiera艂y si臋 w wydekoltowane bluzeczki i niezwykle popularne w tym
czasie sp贸dniczki mini, kt贸re z ka偶dym sezonem coraz bardziej
odkrywa艂y uda. Robi艂y sobie wyzywaj膮ce makija偶e, pali艂y
papierosy, pi艂y alkohol i za偶ywa艂y narkotyki, a w mowie
pos艂ugiwa艂y si臋 wulgaryzmami. Nie wraca艂y na noce do dom贸w, lub
sprowadza艂y sobie do nich kochank贸w i przygodnych partner贸w
seksualnych. Dziewictwo i wstrzemi臋藕liwo艣膰 seksualna przesta艂y
by膰 modne, je艣li nie powodem do wstydu. Taki wizerunek kobiety
kreowa艂y tak偶e kino, media i muzyka, a Marilyn Monroe, Elizabeth
Taylor, Sophia Loren, Brigitte Bardot, France Gall, Jane Birkin,Jane
Fonda, Raquel Welch, Sharon Tate, Ursula Andress czy te偶 Uschi
Obermaier sta艂y si臋 ikonami seksu lat 50. i 60. lub lat 60. i 70.
Dla wi臋kszo艣ci feministek by艂o to jedn膮 z oznak wyzwolenia si臋
kobiet.
Druga
fala feminizmu w swym najradykalniejszym wydaniu najburzliwiej
przela艂a si臋 przez Stany Zjednoczone, Kanad臋, Australi臋,
Holandi臋, Niemcy Zachodnie i Skandynawi臋, ale tak偶e i przez
W艂ochy. We W艂oszech sp贸r
dotyczy艂
przede wszystkim przemocy domowej, roli kobiet w ma艂偶e艅stwach,
rozwod贸w i planowanego rodzicielstwa. W latach 70. we W艂oszech
ruszy艂a wielka kampania na rzecz legalizacji cywilnych rozwod贸w,
antykoncepcji i aborcji, wbrew wyra藕nie negatywnemu stanowisku
Ko艣cio艂a rzymskokatolickiego. Liberalne media, lewicowe partie
polityczne i fundacje kobiece organizowa艂y liczne audycje medialne,
warsztaty, konferencje i wiece proaborcyjne, a w艂oskie miasta,
szczeg贸lnie na p贸艂nocy kraju, wrza艂y od kilkusettysi臋cznych
demonstracji feministek, antykleryka艂贸w i anarchokomunist贸w. Prawo
do przerywania ci膮偶y by艂o przyczyn膮 bardzo burzliwych debat
parlamentarnych, a偶 ostatecznie rz膮d chadecki zdecydowa艂 si臋 w
tej sprawie g艂os odda膰 ca艂emu narodowi. Wcze艣niejsze sonda偶e
pokazywa艂y, 偶e wi臋kszo艣膰 W艂och贸w jest przeciwna legalizacji
aborcji, dlatego te偶 Ko艣ci贸艂 nie skrytykowa艂 decyzji rz膮du,
jakoby to spo艂ecze艅stwo mia艂o decydowa膰 o prawie do aborcji. Ale
ku zaskoczeniu w艂oskiego kleru, ostatecznie w og贸lnokrajowym
referendum 2/3 W艂och贸w popar艂o uchwalenie prawa do przerywania
ci膮偶y, co poskutkowa艂o legalizacj膮 aborcji na 偶yczenie w tym
kraju w roku 1978. Po tej i wcze艣niejszych pora偶kach z ruchem
feministycznym przegrany i os艂abiony Ko艣ci贸艂 w艂oski zdecydowa艂
si臋 na bardzo d艂ugie lata wycofa膰 z 偶ycia politycznego kraju.
Wi臋kszo艣膰
feministek stawa艂a tak偶e po stronie mniejszo艣ci seksualnych
popieraj膮c ich prawa. Przepisy prawne zakazuj膮ce praktyk
homoseksualnych wci膮偶 funkcjonowa艂y w niekt贸rych krajach Zachodu.
Znaczna wi臋kszo艣膰 „ujawnionych” gej贸w, lesbijek,
biseksualist贸w, transwestyt贸w czy transseksualist贸w styka艂a si臋
z powszechn膮 dyskryminacj膮 i nietolerancj膮 w rodzinach, miejscach
zamieszkania czy w miejscach pracy. Pozostali zmuszeni byli do
szukania pomocy w艣r贸d poradni psychoterapeutycznych i podejrzanych
o艣rodk贸w religijnych, zak艂adania „fikcyjnych rodzin” i
prowadzenia podw贸jnego trybu 偶ycia, lub 偶ycia w izolacji i
samotno艣ci. W walce ze zmian膮 sytuacji mniejszo艣ci seksualnych
mia艂a s艂u偶y膰 aktywna dzia艂alno艣膰 zak艂adanych organizacji
broni膮cych praw LGBT. W radiu i telewizji po raz pierwszy zacz臋to
emitowa膰 audycje publicystyczne i edukacyjne oraz wywiady po艣wi臋cone
gejom czy lesbijkom. Za艣 codzienna prasa i kolorowe czasopisma
pomaga艂y w wydostaniu si臋 艣rodowiska gejowskiego z podziemi.
Zainteresowanie 偶yciem spo艂ecznym, rodzinnym i seksualnym os贸b
LGBT stale ros艂o, dzi臋ki czemu zwr贸cono uwag臋 na ich rzeczywiste
problemy. Osoby o orientacji innej ni偶 heteroseksualna, sta艂y si臋
tak偶e natchnieniem dla wielu artyst贸w. Kino, literatura, malarstwo
i muzyka szybko przepe艂ni艂y si臋 w膮tkami homoseksualnymi.
Czerwiec
1969 roku okaza艂 si臋 prze艂omowym dla mniejszo艣ci seksualnych,
zw艂aszcza w Stanach Zjednoczonych. Wtedy to klienci gejowskiego
klubu Stonewall Inn w nowojorskiej dzielnicy Greenwich Village po raz
pierwszy zaprotestowali przeciwko nalotowi policji i nieuzasadnionemu
aresztowaniu kilku os贸b. Op贸r ten doprowadzi艂 do 3-dniowych
zamieszek na ulicach dzielnicy, w kt贸rych udzia艂 wzi臋艂o tysi膮ce
os贸b. Wydarzenie to odbi艂o si臋 szerokim echem w ca艂ym zachodnim
艣wiecie i by艂o pierwszym wsp贸lnym oporem wi臋kszej grupy
mniejszo艣ci seksualnych przeciwko w艂adzom, gdy偶 geje i lesbijki
nigdy wcze艣niej nie dzia艂ali razem.
Pod
wp艂ywem tego, w niekt贸rych miastach Stan贸w Zjednoczonych, Kanady,
Australii i Europy Zachodniej w latach 70. zacz臋艂y odbywa膰 si臋
pierwsze manifestacjeGay Pride, Gay and Lesbian Mardi Gras i
Christopher Street Day upami臋tniaj膮ce zamieszki Stonewall. Pierwsze
i zarazem najwi臋ksze tego typu demonstracje odbywa艂y si臋 w Los
Angeles, San Francisco, Atlancie, Waszyngtonie, Chicago, Nowym Jorku,
Toronto, Sydney i w Melbourne oraz mniej liczne w Brisbane,Adelaide,
Canberze, Minneapolis, Detroit, Filadelfii, Bostonie, Ottawie,
Montrealu, Pary偶u, Londynie, Hadze, Amsterdamie, Gandawie,
Antwerpii, M眉nsterze, Frankfurcie, Stuttgarcie, Monachium, Bremie,
Berlinie Zachodnim, Bernie, Zurychu, Sztokholmie, 脰rebro, Malm枚,
Kopenhadze, Turynie,
Bilbao
i w Barcelonie. Pocz膮tkowo manifestacje te, zw艂aszcza w Europie
przypomina艂y upolitycznione pikniki, niewielkie wiece i krzykliwe
protesty uliczne. Dopiero z czasem przerodzi艂y si臋 w olbrzymie i
barwne parady taneczne. W ci膮gu kilku lat w krajach Zachodu
uformowa艂 si臋 pot臋偶ny i niezwykle wp艂ywowy ruch LGBT. Do
orientacji homoseksualnej lub biseksualnej zacz臋艂o si臋 przyznawa膰
wielu artyst贸w, intelektualist贸w i dzia艂aczy spo艂ecznych. W艣r贸d
nich byli tacy pisarze i pisarki, jak Harold Acton, Edward Albee,
William Burroughs, Allen Ginsberg, Pier Paolo Pasolini, Tove Jansson
i Susan Sontag, aktorzy i aktorki Paul Winfield, Jean Marais, Ian
McKellen, Derek Jacobi, Dirk Bogarde, Marlon Brando, Richard
Chamberlain, Katharine Hepburn i Georgina Beyer oraz przedstawiciele
艣wiata muzyki, tacy jak Gary Burton, Elton John, Freddie Mercury,
Lou Reed, Joan Baez i Dusty Springfield i wszechstronny artysta,
znany przede wszystkim jako mistrz pop-artu, Andy Warhol. Pod wp艂ywem
upowszechnienia si臋 edukacji na szczeblu wy偶szym, wzrostu
zainteresowania naukami spo艂ecznymi, psychologicznymi i
seksuologicznymi, upowszechnienia si臋 telewizji, dzia艂alno艣ci
ruchu LGBT i artyst贸w 艣wiatowej s艂awy, spo艂ecze艅stwa zachodnie
zacz臋艂y zmienia膰 stosunek do mniejszo艣ci seksualnych na bardziej
przyjazny. Wielu heteroseksualist贸w odwiedza艂o miejsca spotka艅
homoseksualist贸w i transwestyt贸w, jak i bra艂o udzia艂 w paradach
gejowskich. Niekt贸re
partie polityczne (g艂贸wnie liberalne i socjaldemokratyczne) do
swych program贸w do艂膮czy艂y obron臋 praw i realizacj臋 postulat贸w
ruchu LGBT. Dodatkowo na korzystn膮 zmian臋 prawn膮 i polityczn膮 w
stosunku do mniejszo艣ci seksualnych bardzo du偶y wp艂yw mia艂 fakt,
偶e w wielu pa艅stwach zachodnich homoseksualizm zosta艂 wykre艣lony
z listy chor贸b psychicznych i problem贸w zdrowotnych przez krajowe i
mi臋dzynarodowe towarzystwa psychologiczne i psychiatryczne.
W
pa艅stwach bloku wschodniego
Niewielkie
wp艂ywy rewolucji seksualnej da艂o si臋 tak偶e odczu膰 w krajach
komunistycznych, zw艂aszcza w Niemczech Wschodnich, Czechos艂owacji i
na W臋grzech, oraz w mniejszym stopniu w Polsce Ludowej, Jugos艂awii
i w Bu艂garii. R贸wnie偶 do niekt贸rych kraj贸w rz膮dzonych przez
dyktatury wojskowe, pomimo cenzury i represji przenikn臋艂y pewne
has艂a rewolucji, np. do Hiszpanii, Portugalii i do Grecji wraz z
rozwojem turystyki zagranicznej, czy do Brazylii i do Argentyny.
Spo艂ecze艅stwa tych kraj贸w 偶y艂y na du偶o ni偶szym poziomie ni偶
mieszka艅cy wysokorozwini臋tych kraj贸w kapitalistycznych. Dla
mieszka艅c贸w Europy Wschodniej, Hiszpanii i kraj贸w
latynoameryka艅skich najwi臋kszymi problemami spo艂ecznymi by艂y nie
znu偶enie dobrobytem, przesyt materializmem i zach艂y艣ni臋cie si臋
konsumpcjonizmem, ale bieda, ograniczanie podstawowych praw cz艂owieka
i represje ze strony w艂adzy. Dlatego te偶 m艂odzie偶 zza 偶elaznej
kurtyny nie rozumia艂a problem贸w m艂odzie偶y ze 艣wiata
kapitalistycznego, jak i odwrotnie.
W
Polsce, Czechos艂owacji i w Jugos艂awii w 1968 roku tak偶e dosz艂o do
rewolt studenckich na tle spo艂eczno-politycznym. By艂y to
demonstracje skupione g艂贸wnie przeciwko re偶imowi komunistycznemu i
za przywr贸ceniem demokracji.
Wi臋cej
podobie艅stw mi臋dzy m艂odzie偶膮 z tych dw贸ch 艣wiat贸w by艂o w
kwestiach obyczajowych. W krajach Europy Wschodniej w latach 60. XX
w. i 70. XX w. r贸wnie偶 zarysowa艂y si臋 wyra藕ny konflikt pokole艅,
nieznacznie swobodniejsze podej艣cie do etyki seksualnej i
eksperymentowanie ze sprowadzanymi z Zachodu substancjami
psychotropowymi lub z produkowaniem w艂asnych (np. kompotu). Zmiany
te dokonywa艂y si臋 jednak du偶o wolniej i w 艂agodniejszej formie,
szczeg贸lnie w konserwatywnej, pruderyjnej obyczajowo cz臋艣ci
spo艂ecze艅stw, w kt贸rych seksualno艣膰 cz艂owieka wci膮偶
pozostawa艂a tematem tabu nawet w kr臋gach m艂odzie偶owych. Ton
moralno艣ci publicznej nadawa艂a g艂贸wnie w艂adza. W Polsce
towarzysz Wies艂aw z niezwyk艂膮 dosadno艣ci膮 wyra偶a艂 pot臋pienie
dla zdrad ma艂偶e艅skich, prostytucji i pornografii. Zbulwersowanie
wywo艂ywa艂a u niego i u jego ma艂偶onki Liwy Szoken zw.Zofi膮
Gomu艂kow膮 Kalina J臋drusik –
polski
symbol seksu lat 60. XX w. Komunistyczna cenzura ogranicza艂a
swobodny przep艂yw informacji i zwalcza艂a wi臋kszo艣膰 zachodnich
ideologii, a Milicja Obywatelska i S艂u偶ba Bezpiecze艅stwa stale
inwigilowa艂y 艣rodowiska hippisowskie i anarchistyczne, rozp臋dza艂y
nielegalne zloty i zamyka艂y komuny. Homoseksualizm cho膰 formalnie
nie podlega艂 karze, geje i transwestyci w rzeczywisto艣ci cz臋sto
byli prze艣ladowani przez s艂u偶by porz膮dkowe i osadzani w aresztach
lub nawet zak艂adach karnych pod pretekstami obrazy moralno艣ci
publicznej, prostytuowania si臋 lub pope艂nienia innych przest臋pstw.
艢rodki antykoncepcyjne cho膰 legalne, by艂y niezbyt dobrze znane i
trudno dost臋pne, a pornografia i prostytucja pocz膮tkowo zakazane.
Dopiero pod koniec lat 70. XX w., a zw艂aszcza w latach 80. XX w.
komunistyczna cenzura obyczajowa nieznacznie zel偶a艂a. Dzi臋ki temu
w odosobnionych miejscach nad jeziorami i nad Ba艂tykiem bez
wi臋kszych ogranicze艅 zak艂adano pla偶e dla naturyst贸w. W polskich
produkcjach filmowych i czasopismach niekiedy mog艂y ukazywa膰 si臋
akty, dyskretne sceny 艂贸偶kowe i kontrowersyjne romanse. W kioskach
i na straganach „spod lady” mo偶na by艂o zaopatrzy膰 si臋 w
czasopisma pornograficzne, przemycane z Zachodu oraz w inne materia艂y
o charakterze seksualnym. Za艣 w domach wczasowych i w hotelach pe艂no
by艂o pa艅 do towarzystwa, mog膮cych swobodnie 艣wiadczy膰 us艂ugi
seksualne. W krajach komunistycznych pe艂na rewolucja seksualna
dokona艂a si臋 (a w wielu dokonuje si臋 nadal) dopiero po upadku
autorytarnych i totalitarnych system贸w politycznych i przywr贸ceniu
demokracji na prze艂omie lat 80. i 90. XX w.wiki
